Καθηγητής Γιάννης Πανούσης






Ενεργοποιήστε την Javascript για να συνεχίσετε!

Βίος αβίωτος;



Για όσα δεν πρόφτασα να πω, λυπάμαι
Για όσα δεν άντεξα να δω, φοβάμαι
Φραγκίσκη Σταυράκη, Για όσα

Η ατομική αυτοκτονία σε μια κοινωνία χωρίς κανόνες, σε βαθιά κρίση θεσμών και σχέσεων, πέραν του προσωπικού συμβολισμού εμπεριέχει και επικοινωνιακά μηνύματα ζωής και θανάτου.

Η αναζήτηση «του δικού σου θανάτου» συχνά κρύβει μια επίκληση ζωής που αντεστράφη, διότι κανείς δεν ήταν σε θέση να την αποκωδικοποιήσει ή να την ακούσει. Το νόημα της πράξης στη διαδρομή αυτο-θανάτωσης δεν κρύβεται στο «πώς» αλλά στο «γιατί».

Ο πρωταγωνιστής συγκεντρώνει και τις τρεις κρίσιμες ιδιότητες (δικαστήςδήμιοςθύμα) και με το διάβημά του σηματοδοτεί την αδιόρατη γραμμή ανάμεσα στο δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή και στο δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σεβόμαστε την αυτο-θυσιαστική του ενέργεια, που δεν είναι άλλωστε τόσο συνηθισμένη στο σύγχρονο κόσμο των σκληρών κι επιτυχημένων (τάχατες αθώων και ανεύθυνων) ανθρώπων του χρήματος, του πνεύματος και της πολιτικής.