Οι αστυνομικοί, στο όνομα της μπλευποκουλτούρας της αυθαιρεσίας, «ντύνονται» βασανιστές και ασκούν φυσική βία κατά αδύναμων ανθρώπων.Οι δικαστές, στο όνομα της εξυγίανσης της κοινωνίας (απ΄ ό,τι δεν τους αρέσει κι όχι από τους ενόχους εγκληματικών πράξεων), «ντύνονται» τιμωροί- παραδειγματιστές και χρησιμοποιούν την κατασταλτική βία σε υπερ-βολικές δόσεις...
Όταν ως Πρύτανης του ΔΠΘ σχεδίαζα (και εν πολλοίς οραματιζόμουνα) το 1995-96 την ανάπτυξη του Πανεπιστημίου πίστευα ενδόμυχα ότι η επιτυχία του Ιδρύματος αυτού είναι -εν είδει «πεπρωμένου»- εγγεγραμμένη στην ίδια του τη φύση. Έτσι κι έγινε. Παρά τις ενστάσεις και αμφιβολίες πολλών συναδέλφων ορίστηκε η Ορεστιάδα ως τέταρτη έδρα του ΔΠΘ και αργότερα ιδρύθηκαν Τμήματα όπως αυτά που είχα προτείνει (π.χ. Μοριακής Βιολογίας στην Αλεξανδρούπολη, ΔΟΣΑ στην Κομοτηνή κ.λπ.).
Η εκπαιδευτική πολιτική, ως εφαρμογή των αρχών της Παιδείας σε συγκεκριμένη κοινωνία, δεν περιορίζεται στην προσαρμογή της εκπαίδευσης στο υπάρχον πλαίσιο, αλλά προσβλέπει στην άνοδο του γενικού μορφωτικού επιπέδου και στην ενίσχυση των δεσμών του πολίτη με την κοινωνία.
Άρθρο στην εφημερίδα "ΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ "
Η εκπαίδευση είναι πάθος και όχι εξουσία. Αφορά τον μέλλοντα χρόνο. Συμμετοχή στην ίδια Παιδεία σημαίνει ενστερνισμό ίδιων αξιών, ίδιου κώδικα επικοινωνίας, χωρίς όμως απώλεια ταυτότητας.
Ο Γιάννης Ντεγιάννης έγραψε τη δική του ιστορία (ως άνθρωπος, ως διανοούμενος, ως δικαστής) και τον κατέγραψε η (μεγάλη) Ιστορία (ως εθνικό δικαστή).
Διαβάζω απομνημονεύματα ή παραινέσεις πεπερασμένων πολιτικών (πρωθυπουργών, νυν και τέως, ή και πρωθυπουργήσιμων). Θεέ μου, τί στομφώδεις κοινοτοπίες (μέχρι κενοτοπίες). Αυτοί διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τη χώρα και την Παιδεία της; Αυτοί που δεν μπορούν να διατυπώσουν μια σωστή και ολοκληρωμένη σκέψη;Έλεος γερμανό, άγγλο, αμερικανοτραφείς ηγέτες...
Το πέρασμα από «τα παιδιά σε κίνδυνο» στα «επικίνδυνα παιδιά» κι από την κοινωνική πρόληψη στο Minority Report είναι εύκολο. Ένα βήμα μας μένει πριν θυσιάσουμε τον ’νθρωπο στο γονιδίωμα του ανθρώπου.