Στο κόκκινο του αίματος, στο κίτρινο του Τύπου και στο πράσινο της τάχα ανάπτυξης δεν θ' απαντήσουμε με το μαύρο της απελπισίας αλλά με το λευκό της κοινωνίας με διαρκές βλέμμα.
Μεγαλύτερη ποινή για τους πολιτικούς δεν είναι η φυλάκιση αλλά η ισόβια έκπτωση από τα δημόσια αξιώματα λόγω αναξιότητας. Αυτό το σκέφτηκε κανείς;
Μολονότι η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να εισάγει ένα νέο «ουδέτερο» διαχειριστικό στιλ στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, συνδέεται με «τη συσσωμάτευση σε μια ενιαία τάξη πραγμάτων όχι μόνο των εθνικών οικονομιών, αλλά και των θεσμικών πρακτικών». Η εθνική κυριαρχία και η πολιτιστική ιδιαιτερότητα δεν συνιστούν πλέον ικανά επιχειρήματα για «αποκλίσεις» από διεθνή standards.
Ως γνωστόν, για να λειτουργήσει το σύστημα της διαφθοράς/διαπλοκής, χρειάζονται πέντε. Αυτός που διαφθείρει, αυτός που διαφθείρεται, αυτός που κοιτάζει - δεν μιλάει, αλλά επωφελείται, αυτός που κρατάει τους θεσμούς ανενεργούς, και τα ΜΜΕ που επιλέγουν ποιον θα «ξε-κρεμάσουν».