Συλλογική πολιτική πατροκτονία;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "Ε.Τ.", 20/10/2007

«Αισθήματα σκοτωμένα
Από φίλους που λυπήθηκαν
Αλλά δεν δίστασαν γι' αυτό»
Δ. Γαβαλάς, «Θεώρημα υπάρξεως»

Μ' αυτά και μ' αυτά, το ΠΑΣΟΚ κλείνει τον κύκλο του. Τριάντα τρία χρόνια μετά την ίδρυση του (1974-2007), «σταυρώ­νεται» μέσω παλλαϊκής(!) ψηφοφορί­ας κι «ανασταίνεται» είτε ως ΓΑΠασοκ είτε ως ΕΒσοκ στις 11 Νοεμβρίου.

Οι υποθέσεις αρχηγολατρίας ή αρχηγοκτονίας πολλές, από τις οποίες άλλες σχετίζονται, άλλες όχι με τις ιδιότητες και ποιότητες των δύο μέχρις ώρας διεκδικητών.

Αυτό όμως που ενδιαφέρει πολιτικά (και όχι αυστηρώς κομματικά ή με βάση τις προσωπικές προτιμήσεις) είναι να δοθούν απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

 Οι (όποιες τελικά) υποψηφιότητες έχουν αμιγώς ηγετικά χαρακτηριστικά ή εκφράζουν κι εκπροσωπούν συγκεκρι­μένες τάσεις μέσα στο κόμμα; Και ποιες;

 Αυτά τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου που ζήτησαν την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου γιατί δεν υπέβαλαν σ' αυτόν πρώτοι την παραίτηση τους; Νιώθουν αθώοι και αμέτοχοι της ήττας;

 Η θεμιτή πολυσυλλεκτικότητα των υποψηφίων προδι­κάζει ένα νέο αχταρμά ή οι αρχηγοί έχουν κάτι στο μυαλό τους που το κρατούν μυστικό; Και γιατί;

 Όποιος και να κερδίσει θα τείνει χείρα φιλίας προς τους αντιπάλους (=πολιτικός πολιτισμός και ενότητα) συγχω­ρώντας ή αποσιωπώντας ταυτόχρονα τα αμαρτήματα της περιόδου Σημίτη (=συμψηφισμός παρανομιών και νέες ισορροπίες τρόμου);

 Ο παπανδρεϊσμός εκδιώκεται με ψηφοφορίες;

Ο κυβερνητισμός, η κυβερνητική αλαζονεία των εχό­ντων, το χαμηλό πολιτικό και προσωπικό ήθος, το έντονο ιδεολογικό κενό, η κομματική νομενκλατούρα της αυτα­ρέσκειας και αυτοεξυπηρέτησης και, τέλος, η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι πλέον ενδημικά χαρακτηριστικά του «εξουσιομανούς» ΠΑΣΟΚ και πολύ δύσκολα θ' αλλάξουν.

Άρα χρειάζεται βαθιά ηθική και πολιτική τομή. Νέος αρχηγός σε παλιό μωσαϊκό κακών κομματικών νοοτρο­πιών και πρακτικών μάλλον με παλιομοδίτη σχολάρχη θα μοιάζει παρά με διευθυντή ορχήστρας.

Ο γόρδιος δεσμός δεν σπάει με χειροκροτήματα, συ­νεντεύξεις και διαβεβαιώσεις. Την εξουσία που σου δίνει ο λαός ή την ασκείς ή την παραδίδεις. Δεν την προδίδεις όμως με ιδιοτελείς και ανωφελείς συμβιβασμούς παρασκηνίου. Ούτε τη μεταφέρεις ως μιντιακό «δαχτυλίδι». Όποιος θέλει να σκοτώσει το ΠΑΣΟΚ ή τον (όποιον) αρ­χηγό του, δεν χρειάζεται να κρατάει πισώπλατο μαχαίρι. Αρκεί να συμφωνεί με όλους για όλα.

Υ.Γ.: Η υποψηφιότητα Σκανδαλίδη θα βοηθήσει αν και οι άλλοι το θέλουν.