Τυφλό εκπαιδευτικό σύστημα
Ημερομηνία: 20-09-2016 | Κατηγορία: Άρθρα - Ομιλίες Εκτύπωση | Αποστολή |
Μοιράσου
Άρθρο του καθηγητή Γιάννη Πανούση στο Βήμα της Κυριακής με θέμα: "Τυφλό εκπαιδευτικό σύστημα".
Τυφλό εκπαιδευτικό σύστημα;
Ο Οδυσσέας
σταματά τους νέους
τους ζητάει ψιλά
τα μαζεύει για ένα εισιτήριο
προς την Ιθάκη
Μίλος Καμίλ Μαναστέρσκι, Ο χαμένος
Με ποιό ιδεώδες και με ποιά δι-αγωγή ζωής συνδέεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Ιδεώδες της Σοφίας, του Ηρωισμού, του Ανθρωπισμού, της ευνομούμενης Πολιτείας;
Κατά τη γνώμη μου με κανένα, ή έστω με το «όραμα» [διάβαζε, με τις εμμονές] του εκάστοτε υπουργού παιδείας, ο οποίος νομοθετεί συνεχώς «περί οργάνων και ποσοστώσεων», επειδή αγνοεί ή φοβάται τον πεπαιδευμένο πολίτη.
Η Παιδεία, κι όχι οι εκπαιδευτικοί νόμοι, δεν προσφέρει εύκολες ή άμεσες λύσεις, αλλά δεν μπορεί κανείς να την προσεγγίσει χωρίς αίσθηση αρετής, δημοκρατίας και ελευθερίας.
Από την άλλη η εκπαίδευση παρουσιάζεται ως «Νέα Δύση», με την έννοια ότι καλλιεργούνται μύθοι κοινωνικής ισότητας, φυσικής ανωτερότητας ή και κληρονομικής ευφυΐας, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αναθέτει ρόλους μέσα από ορατές κι αόρατες διαδικασίες, επιβραβεύοντας τους ήδη προνομιούχους ή αποπέμποντας τους ήδη αποκλεισμένους.
Η αντισταθμιστική εκπαίδευση δεν στηρίζεται σε ευκαιριακά μοντέλα νομοθέτησης διατάξεων που ψηφίζονται για να μην εφαρμοστούν και που στρεβλώνουν τις έννοιες της άμιλλας και της αξιοσύνης, αλλά σε μία ευρύτερη κοινωνική και πολιτιστική συναίνεση, σ’ ένα - ανύπαρκτο στη χώρα μας – «άρωμα παιδείας».
Έχουμε ήδη φτάσει σε αυτό που είχε προβλέψει ο Jean Claude Passeron το 1979 «Αυτοί που ως πρόσφατα δήλωναν ότι ο εκδημοκρατισμός της παιδείας θα γινόταν πραγματικότητα όταν ο περιβολάρης θα μπορούσε να διαβάζει Πλάτωνα από το πρωτότυπο θρηνούν σήμερα καθώς κινδυνεύει να βρεθεί κάποιος περιβολάρης έχοντας δίπλωμα κλασικής φιλολογίας».
Κι όμως οι διάφοροι ανευθυνο’υ’πεύθυνοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η εκπαίδευση είναι εξουσία «κουκιών», μέσω μιας «στρατευμένης» [σε τί ακριβώς;] νεολαίας, κι όχι πάθος γνώσης του σήμερα και πρόγνωσης που αφορά στο μέλλοντα χρόνο.
Πρέπει να το κατανοήσουμε άπαντες.
Η κοινωνία επιχειρεί, μέσω της παιδείας, να ξαναδιαβάσει το μεγάλο βιβλίο της ανθρώπινης μοίρας, να κατανοήσει τα παγκόσμια προβλήματα, να δώσει νόημα στη Ζωή και περιεχόμενο στην ελευθερία. Δεν ενδιαφέρεται για τους μικρο-συσχετισμούς δυνάμεων μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ούτε για το βόλεμα των «ημετέρων διδασκόντων» [sic].
Η Αριστερά δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ και κάτω από οποιεδήποτε συνθήκες ότι η απελευθέρωση του ανθρώπου από την καταπίεση περνάει μέσα από τη χειραφετική μόρφωση κι όχι μέσα από την καθοδηγούμενη προπαγάνδα.
Όσο κι αν η αμφισβήτηση των πεπαιδευμένων ταράζει τους αριστερά κυβερνώντες[;] είναι οπωσδήποτε προτιμότερη από την εμπάθεια των ημιμαθών και την απάθεια των απαίδευτων.
ΥΓ. Το σχολείο δεν παρέχει απλώς πληροφορίες [σε αυτό το πεδίο το Google είναι καλύτερο]. Δίνει γνώσεις και κυρίως διδάσκει τους κανόνες ειρηνικής συνύπαρξης μέσα σ’ ένα δημοκρατικό πλαίσιο ισοελευθερίας και δικαιωμάτων. Γι’ αυτό πρέπει όλοι να στηρίξουμε τους πραγματικούς δασκάλους [κι όχι τους κομμισάριους και τους λουφαδόρους].