Καθηγητής Γιάννης Πανούσης






Ενεργοποιήστε την Javascript για να συνεχίσετε!

Η Αριστερά των φίλων;



                                                                 Η Αριστερά των φίλων;

Είστε πτυχιούχος αφισοκολλητής;
Προσλαμβάνετε στο Πρωτόκολλο.
Γ. Σώκος, Maximus Ανθρωπαrious

Είναι φυσικό ένα Κόμμα όχι σαν όλα τα άλλα να θέλει – έστω κατ΄ εξαίρεσιν των ιδεολογικών και πολιτικών του παρακαταθηκών – να στελεχώσει τον εχθρικό (sic!) κρατικό μηχανισμό με «δικούς του ανθρώπους». Φυσικό όμως έως ένα ορισμένο σημείο και με βάση μια «αξιοφανή» διαδικασία.
Η Κυβερνώσα Αριστερά ή κάποιοι υπουργοί της, είτε λόγω ΠΑΣΟΚικής προϋπηρεσίας στα ρουσφέτια είτε λόγω καχυποψιών και ανασφάλειας, άρχισαν να χρησιμοποιούν την Κομματική ή φιλική σχέση σαν ένα είδος εσωτερικού διαβατηρίου για να περάσει κανείς την πύλη του δημοσίου. Δεν είναι ακριβώς δηλώσεις κοινωνικοπολιτικών φρονημάτων αλλά μάλλον δικαίωση «λαϊκών αγωνιστών» (sic!)
Τί έγινε; Τελείωσαν οι smart δεξιοί και εμφανίστηκαν οι «προστατευόμενοι» της παρέας;
Και η απάντηση στις καταγγελίες; Αριστερός ταρτουφισμός;
Υπάρχει στην Ελλάδα σπανιότητα ειδικών και άξιων επιστημόνων γι΄ αυτό επιλέγεται η πάρ-οδος των «πρακτικών της εξουσίας»;
Αναρωτιέμαι:
Ποιός πολιτικός θα τολμήσει πραγματική υπέρβαση των ιστορικών διχασμών και θα ενσαρκώσει τα διαχρονικά οράματα του λαού για ειρήνη και πρόοδο;
Ποιος θεματοφύλακας θα κρατήσει άσπιλους τους θεσμούς και τους νόμους και θα τους προστατεύσει από τις επιδρομές των βαρβάρων εμπόρων (της παρα-εξουσίας και της παρα-οικονομίας) αλλά και των πελατών της εξουσίας;
Αναρωτιέμαι και ονειρεύομαι:
Ονειρεύομαι μια ομάδα πολιτικών που θα νοιώθουν υπεύθυνοι για ό,τι στραβό συμβαίνει στο χώρο δράσης τους.
Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που, χωρίς εθνικισμούς και ανέξοδη «αριστερίτιδα», θα ξέρει να στηρίζει το εθνικό σχέδιο επιβίωσης.
Τα κόμματα με τον τρόπο που (δε) λειτουργούν, με τις αρχές που (δεν) έχουν, με τη δεοντολογία που (δεν) τηρούν, δεν ελκύουν.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ δημοκρατία προϋποθέτει σεβασμό στη διαφορετική άποψη και δικαίωμα συμμετοχής των πολιτών στον ριζοσπαστικό παρεμβατισμό, χωρίς προνόμια και «έτοιμες καρέκλες».
Για την αποπολιτικοποίηση και επανιδιωτικοποίηση της κοινωνίας δεν είναι υπεύθυνα μόνο τα συντηρητικά κόμματα. Μπορεί άθελά της να συμβάλλει και μια «ιδιοτελής αριστερά».
ΟΣΟ πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι αριστεροπολυθρονάτοι, τόσο το καλύτερο.