Το Χάος ως μοντέλο διακυβέρνησης

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Το Χάος ως μοντέλο διακυβέρνησης

Κύκλος και πάλι κύκλος

στο τέλος γίνεται

μία λευκή ευθεία

στο κάδρο της αιωνιότητας

Ν. Φωτόπουλος, Τεφροδόχος.

Η διαφορά του «Μπρος προς τα πίσω» και του «Πίσω προς τα μπρός» δεν είναι καθόλου ορατή ή κατανοητή στον τρόπο που η Κυβερνώσα Αριστερά χαράζει ευρωπαϊκή στρατηγική και πολιτική.

Υπάρχει σχέδιο «Δούρειος Ίππος» ή μήπως όλα είναι μια δημαγωγική και υποδόρεια επαναφορά στη βαλκανική μας (προ)ιστορία;

Σύνδρομα, ιδεολογήματα, συνθήματα, διαχειριστική αναγκαιότητα και στη μέση μια Αριστερά της έννομης αλλά και της «επαναστατικής» τάξης.

Φοβούμενοι να «σκοτώσουν τον Θεό» στέλνουν στην πυρά τα Ιερατεία των Άλλων. Έτσι πιστεύουν ότι μόνον  η δική τους θρησκεία μπορεί να ηθικολογεί με το αζημίωτο (και το ακαταδίωκτο;)

Πέραν όμως από τα ιδεολογικά αβαθή διαπιστώνονται και θεσμικές «αλλεργίες». Δίκαιο είναι ο νόμος του.....(όποιου έχει ένα παραμύθι να διηγηθεί). Εθνική συνείδηση, κοινωνική συνείδηση, ταξική συνείδηση έγιναν ένα κουβάρι όπου ο καθένας τραβάει μια ξεφτισμένη άκρη για να ξεχειλώσει τελείως η συνοχή και η ενότητα. Το Κράτος Δικαίου ταυτίζεται με τις απόψεις κάποιων και όχι με τις ισχύουσες διαδικασίες και τα δικαιώματα όλων.  

Αναρωτιέμαι ποιον ακριβώς νόμο σέβεται η Εξουσία; Και τί παράδειγμα δίνει στους πολίτες ώστε να σέβονται (τουλάχιστον) τον εαυτό τους; Κατηγορούν τον ανελεύθερο φιλελευθερισμό των Ολίγων και καλλιεργούν τον ελεύθερο εθνολαϊκισμό του Τίποτα.

Πιστεύουν ότι θα «πολεμήσουν» (ή και θα καταργήσουν) την ελίτ (του πλούτου, των γραμμάτων, της τέχνης) αντικαθιστώντας τους με εξ αίματος ή συγγενείς «αριστερούς».

Η (φημολογούμενη) ηθική υπεροχή μετεξελίσσεται σε εύκολη προπαγανδιστική αντιπαράθεση του «Ποιος είναι ο πιο κακός».

Όλα και όλοι εκτός ελέγχου. Όλα «παίζονται» και όλοι (πλην ίσως αυτών που ρίχνουν τα ζάρια) αγνοούν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Χάος ή Ιανός;

• Εσωστρεφείς προς τα έξω ή εξωστρεφείς προς τα μέσα;
• Πατριώτες κατά περίσταση; Αριστεροί με το κομμάτι;
• Κοσμοπολίτες του φιλελεύθερου Διαφωτισμού ή Eurogreeks του μικρόκοσμου της μιζέριας;

Ώσπου να βρουν άκρη και να καταλαγιάσει η παραφροσύνη τους και ώσπου να ξεζαλιστούμε κι εμείς ας μας βοηθήσει η ψυχραιμία μας αλλά και η αισιοδοξία μας ότι κάπου υπάρχει μια Αριστερά που πληγώνεται με αυτά που βλέπει αλλά δεν το βάζει κάτω.

ΥΓ. Πολλοί υπουργοί είναι κατώτεροι των όποιων ..στάσεων (περιστάσεων, καταστάσεων κλπ). Το πρώτο λάθος τους είναι ότι νομίζουν πως είναι αριστεροί. Το δεύτερο ότι έγιναν υπουργοί σε Υπουργείο που δεν γνωρίζουν ούτε τί σημαίνει ο τίτλος. Το τρίτο λάθος είναι ότι πίστεψαν ότι έχουν εξουσία και την ασκούν κατά των συνεργατών τους για να νιώθουν «κάποιοι».

ΥΓ2. Πώς να συνδυαστούν κόκκινα λαμόγια, αριστεριστές της ταβερνικής εξέγερσης και ανθρωπάκια που φοβούνται τη σκιά τους;