Συνειδητά «ασυνείδητοι»;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

                                                         Συνειδητά «ασυνείδητοι»;

Και η κάθαρση

αμετανόητο θηλυκό

Τάσος Βυζάντιος, Ο πίνακας

Διαβάζοντας κείμενα και αναλύσεις «σοφών» αναλυτών για το προφίλ του (νεο)έλληνα συνειδητοποιώ ότι αποφεύγεται η χρήση του όρου «συνείδηση». Τί συμβαίνει άραγε;

• Δεν έχουμε ευρωπαϊκή συνείδηση(διότι ως γνωστόνη Ευρώπηείναι εχθρός μας και οι ευρωπαίοι έτρωγαν χαρούπια όταν εμείς – για να είμαστε ακριβείς: οι πρόγονοί μας- δημιουργούσαν τον ελληνικό χρυσούν αιώνα);
• Δεν έχουμε εθνική συνείδηση(διότι ως γνωστόν κάτι τέτοιο θα μας ταύτιζε με τους πατριδοκάπηλους, τους ελληναράδες, τους ακροδεξιούς);
• Δεν έχουμε θρησκευτική συνείδηση (διότι ως γνωστόν η ελληνική διανόηση και ένα μέρος της αριστεράς θεωρεί την ορθοδοξία ως κώλυμα στην ελεύθερη ανάπτυξη των ιδεών);
• Δεν έχουμε ιστορική συνείδηση (διότι ως γνωστόν επιλέγουμε από την ιστορία περιόδους, ονόματα και καταστάσεις που βολεύουν την ιδεοληψία ορισμένων κι αρνούμαστε να δούμε τη συνολική εικόνα);
• Δεν έχουμε συνείδηση δικαίου(διότι ως γνωστόν τους νόμους τους γράφουν οι ισχυροί, το κατεστημένο, ενώ εμείς (κάνουμε ότι) είμαστε μόνιμοι «αντιρρησίες συνείδησης» και «αντιστασιακοί» (sic));
• Δεν έχουμε ταξική συνείδηση (διότι ως γνωστόν έχουμε αναμιχθεί είτε ως μικρομεσαίοι είτε ως πρώην αριστεροί και νυν managers);
• Δεν έχουμε κοινωνική συνείδηση (διότι ως γνωστόν η κοινωνία των πολιτών είναι συνήθως ή ακατανόητη (κι άχρηστη) έννοια και πρακτική ή μεταμφιεσμένη business σε ένα λαό που εκπαιδεύεται στον ατομικισμό και στην παρεϊκή/κομματική αυτονομιμοποιούμενη διαφθορά της εγγύτητας);

Τί μας απομένει να έχουμε ως κατεύθυνση και ως περιεχόμενο της συνείδησής μας;

Μάλλον μόνον η προσωπική συνείδηση, η οποία συγκροτείται από στοιχεία «κρυφά/κρυμμένα» (για ν’αποφύγουμε το συγχρωτισμό και τον πανοπτικό έλεγχο των κυρίαρχων ομάδων), στοιχεία συναισθηματικά (όπου και η έννοια πατρίδα έχει τη δική της θέση), στοιχεία ελληνικού φιλότιμου, μπέσας και λεβεντιάς.

Αυτοί με την α-συνειδησία τους (τεχνητή ή πραγματική) και με πρόφαση την ανοικτότητα μιας κοινωνίας (που τείνει να «ξεχειλώσει» ή και να «ξωκύλει») είναι στην ουσία απο-κλεισμένοι μέσα στα κουτάκια μιας ναρκισσιστικής αυτοαναφορικότητας και μιας αδιέξοδης ιδεοληψίας.

Εμείς με μόνο «όπλο και ασπίδα» τη συνείδησή μας (βιωμένη και με κόστος) δεν διαθέτουμε digital επιχειρήματα και virtual δεδομένα. Ξέρουμε όμως πολύ καλά ποιά είναι η τιμή και ποιό το τίμημα του να πηγαίνεις κόντρα στους καιρούς.

ΥΓ1. Προσοχή στη στρατηγική του διαμελισμού του αντιπάλου. Πάντοτε θέλουμε να κοπούν σε φέτες οι άλλοι, όμως συχνά γινόμαστε κι εμείς «σαλάμι».

ΥΓ2. Αριστερός  σημαίνει «αντιστασιακός» και στη δική του εξουσία. Σας θυμίζει κάποιον;