Εισήγηση Βουλευτή Γιάννη Πανούση στο 3ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ (3.10.2014)

Ημερομηνία:  03-10-2014 | Κατηγορία: Άρθρα - Ομιλίες Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αντί για πανώ και συνθήματα θα έπρεπε να έχουμε ένα μεγάλο καθρέφτη για να βλέπουμε τις συλλογικές αντιδράσεις κι ο καθένας ένα καθρεφτάκι για να βλέπει το πρόσωπό του. Α! κι ένα βίντεο για ν’ ακούμε τί λέγαμε, πώς τ’ αλλάζουμε και πώς δεν φταίει κανείς σ’ αυτήν την ιδιόρρυθμη Αριστερά της ανευθυνότητας.

Σύντροφοι,

Πιστεύετε ότι ο λαός δεν μας ψήφισε γιατί διάβασε τα κείμενά μας και δεν τους άρεσαν; Έλεος. Καταψήφισαν την πολιτική μας πρακτική και τη μειωμένη πολιτική ηθική μας. Κοιτάξτε ξανά τους καθρέφτες.

Συγχέουμε (εξ αφελείας;) την όποια ιδεολογία της Ανανεωτικής Αριστεράς με τη ΔΗΜΑΡ ως κόμμα υλοποίησης.

Αυτή τη στιγμή δεν έχουν νόημα οι αυτάρεσκες κορώνες για τις αξίες αλλά η κριτική για τον τρόπο που λειτούργησε η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ.

Τους λες καίγεται το σπίτι μας, ότι ξέρουμε τους εμπρηστές κι απαντούν ότι έχουν άλλη φιλοσοφία για την πολιτική οικολογία.

Ανανέωση του τί; του 0,3%; του εαυτού τους;

Παληό ξινό σταφύλι: δικές τους εμμονές, συκοφαντίες κατά των άλλων.

Γνωστό το αποτέλεσμα; Μηδενισμός, 0, 3, 0, 2, 0, 1, 0.

Είμαστε αριστεροί, λένε ορισμένοι. Μόνοι τους το ισχυρίζονται, μόνοι τους τ’ ακούνε ενώ αρκετοί λειτούργησαν ως συναλλασσόμενη αριστερά (4-2-1) και δεν χτύπησαν ποτέ συμφέροντα.

Αναμένω ακόμα να ακούσω ταξική ανάλυση από την … Αριστερά τους.

Ξεκινήσαμε 17 κι έχουμε μείνει 10.

Φταίνε όλοι; «Προδώσανε» όλοι; Και τί ακριβώς προδώσανε, αφού κανείς δεν έχει καταλάβει ποια ήταν επί 4 χρόνια η γραμμή;

Εντός/εκτός και επί τα αυτά, στο μυαλό του Φώτη. Άλλωστε άλλοι πήγαν αριστερά κι άλλοι δεξιά.

Οι άλλοι γύρω-γύρω όλοι μέχρι να πάθουμε πολιτική παραζάλη και να βγούμε από το παιχνίδι αυτό που ορισμένοι θέλουν να το ονομάζουν στρατηγική ΔΗΜΑΡ.

Όλοι λοιπόν οι κεντρόφυγες ήσαν εξωμότες και οι μόνοι αριστεροί είναι οι κηπουροί της Κυβέρνησης και οι λοιπές κεντροδεξιές δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ;

Τα περισπούδαστα περί της παγκοσμιοποίησης, του πεπρωμένου της Ανανεωτικής Αριστεράς της ευθύνης, της κωλοτούμπας κλπ. είναι χρύσωμα χαπιού, αμηχανία ή συνενοχή. Αυτά τα κείμενα μπορείς να τα αντιγράψεις από οποιοδήποτε εγχειρίδιο πολιτικής θεωρίας ή πολιτικής επιστήμης.

Δεν μας λείπουν κείμενα.

Καθαρότητα και ειλικρίνεια μας λείπουν.

Και δεν θα τις βρούμε ποτέ γιατί παραμένουμε εκόντες/άκοντες το κόμμα του Φώτη που φοβάται ν’ απογαλακτιστεί και σέρνεται με νεο-ιδεολογήματα στα ολισθηρά σοκάκια της κενολογίας και της αυτοαναφορικής φαντασίωσης.

Θέλετε να μιλήσουμε για τη λεγόμενη στρατηγική του Προέδρου;

• τρίτος πόλος          --> χαχαχα
• μπλοκ εξουσίας      --> χαχαχα
• ολική επαναφορά   --> εδώ κλαις
• μένει το τέταρτο στάδιο: η ανάσταση του Λαζάρου

Ιδεολογικός αχταρμάς

• σταθερότητα με προοδευτική κυβέρνηση (από το φεγγάρι;), λέει ο ένας
• ίσως με το ΠΑΣΟΚ, μπορεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου μας βγάλει, λέει ο άλλος
• οι τρίτοι απλώς γελάνε.

Ανεπάγγελτοι, περιφερόμενοι σε όποιον τάζει τα περισσότερα οφφίτσια, δίκοποι και δίβουλοι, μερικοί υπηρέτες πολλών αφεντάδων.

Αρθρογραφούν με ωραία λόγια και λειτουργούν ως οιονεί - λαμόγια.

Τα παπαγαλάκια διαδίδουν ότι δεν φταίει η αιτία αλλά το αποτέλεσμα.

Αριστερά της ευθύνης;

Πολιτικός παραλογισμός ή κομματική τύφλωση;

Καλούμε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (4-6%) και του Ποταμιού (3-5%) ν’ αφήσουν τα κόμματά τους για να έρθουν κοντά μας (0,5-0,8%).

Έλεος.

Τί είπε ο Πρόεδρος;

-       ότι γίνανε λάθη

όχι δεν ήταν λάθη! Ήταν και είναι κουλτούρα ενός ανέλεγκτου αρχηγισμού, μιας παρασιτικής νομενκλατούρας κι ενός κόμματος που αρνείται να δει την Αλήθεια.

Μόνον που όταν τα λάθη δεν εξηγούνται και δεν ζητάει συγνώμη αυτός που τα διέπραξε καθίστανται πολιτικοηθική ύβρις και τιμωρούνται από την Ιστορία.

-       ότι έχουμε  ισότιμη συμμετοχή

δηλαδή το 0,3% θα πει στο 36% ότι είμαστε ίσοι. Κατά τη γνώμη  μου αυτή η φράση θα είναι η πόρτα διαφυγής από τις δηλώσεις μιας χρήσης.

Τί δεν είπε ο Πρόεδρος;

-       ότι υπάρχουν συμφέροντα και κατεστημένο κι όχι αοριστολογίες περί πολιτικών

-       ότι άλλο είναι το προοδευτικό κι άλλο το αριστερό

Ο Φώτης Κουβέλης επέλεξε τη μοίρα του με καθαρά δικές του κινήσεις. Επειδή όμως οι ίδιες αιτίες παράγουν τα ίδια αποτελέσματα και τα ίδια πρόσωπα παράγουν τα ίδια κυκλώματα, ο Φώτης Κουβέλης πρέπει κάποτε να καταλάβει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν είναι το κόμμα του για να το πηγαίνει βόλτα πέρα-δώθε.

Φώτη,

όλοι μαζί φτιάξαμε το κόμμα. Ο καθένας με τον πολιτικό οβολό του.

Εσύ όμως το διέλυσες μόνος σου. Με τις επιλογές και τις ανασφάλειές σου.

Μπες, βγες, κλωθογύριζε.

Παραιτούμαι από Πρόεδρος ΔΗΜΑΡ.

Δεν παραιτούμαι.

Δεν μ’ ενδιαφέρει η Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Δεν μου’ γινε τηλέφωνο.

Δεν μπορεί να έχεις θετική συμμετοχή στο 6,2% και καμία αρνητική στο 0,3%.

Κι αυτά τα ουδέτερα --> έγιναν λάθη.

Ο πραγματικός ηγέτης ξέρει να ζητάει ειλικρινά συγνώμη και ν’ αποχωρεί όταν πρέπει. Αλλιώς θα παραμείνει μόνος, άβουλος και τελικά μοιραίος για τον εαυτό του και την Αριστερά.

Όσο για μένα, για τα παπαγαλάκια της Αγίου Κων/νου και των πρωϊνάδικων, μετά τη ΔΗΜΑΡ με περιμένει το σπίτι μου κι όχι η μετακόμιση σε άλλα βουλευτικά έδρανα.