Άρθρο του Γιάννη Πανούση στο Βημα.gr

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο του Γιάννη Πανούση στο Βημα.gr με τίτλο: "Εγώ ειμί ο Νόμος". 9-8-2014

Εγώ ειμί ο Νόμος

Οι κατ’ εικόνα και ομοίωση δισταγμοί.

Λιάνα Κανέλλη, Η λειτουργία των όρκων

Αν (παρα)δεχτούμε ότι στην πολιτική η χώρα μας κινείται στον αστερισμό του «περίπου» πρέπει ταυτόχρονα να (απο)δεχτούμε ότι όλο το κατεστημένο (πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό, ακαδημαϊκό) κινείται εδώ και 40 χρόνια στον αστερισμό του «συμψηφισμού των παρ-ανομιών».

Οι δήθεν αλλαγές και οι τάχατες μεταρρυθμίσεις, οι δίβουλοι εκσυγχρονιστές και οι λαρζάτοι λαϊκιστές δεν αγάπησαν τόσο τον εξισωτισμό όσο την ατομική λογική του «όλα επιτρέποντα, όλα συγχωρούνται».

Με λοβοτομημένο το αίσθημα προσωπικής ευθύνης, με γενικευμένη αίσθηση συγκάλυψης και ατιμωρησίας ζήσαμε (και ζούμε) το παράλογο σαν να ήταν η επιτομή του ορθολογισμού. Κι όχι μόνον αυτό. Το δημοκρατικό παράδοξο σε αυτή τη χώρα είναι ότι όλοι είμαστε περήφανοι που εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, όλοι δηλώνουμε δημοκράτες και – πάλι – όλοι μαζί αρνούμαστε και απαξιώνουμε τους θεσμούς της Δημοκρατίας.

Από την άλλη ο πολιτικός χρόνος δεν (παρ)ακολουθεί τον θεσμικό και αντιδρά στην οικονομική διάσταση της κρίσης.

Μια χώρα σε «διαρκή μετάβαση» (προς τί άραγε;), με αυτοκαταστροφική εμφυλιακή προδιάθεση και με «επαναστατική» άρνηση της λογικής των ορίων και των κανόνων δεν (από)δέχεται συνταγματικούς περιορισμούς και νομοθετικούς ορισμούς διότι μόνον έτσι αισθάνεται «διαφορετική» από τις άλλες, τις δυτικές, τις «κρυόκωλες».

Η ίδια η χώρα ορίζει το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο της απαξίωσής της. Πολλές φορές μάλιστα επιλέγει και τον Δήμιό της. Πολιτεία και Λαός σε θέση μάχης σε ζητήματα αναδιανομής αλλά σύμμαχοι σε ζητήματα νοοτροπίας.

Ο λαός δεν έγινε (ήθελε άραγε;) ποτέ το συλλογικό πολιτικό υποκείμενο στο γίγνεσθαι ώστε να αναλάβει και τις ευθύνες του, ενώ η (χαρακτηριζόμενη ως) κοινωνία των πολιτών κρύφτηκε μέσα σε μυστικά κονδύλια και δίκοπους χρησμούς.

Ποιος ηγέτης θα βγάλει αυτή τη ώρα από το βάλτο των συν-ενοχών; Απλούστατα αυτός που θα τολμήσει να κόψει τους πολλούς γόρδιους δεσμούς πριν τον εξορίσουμε ή τον δολοφονήσουμε ως ανθέλληνα (αφού θάχει αμφισβητήσει την πεμπτουσία της ψυχής του έλληνα που δεν είναι άλλη από το «κάνω ό,τι θέλω, όταν θέλω και όπως θέλω»).

Εγώ ειμί ο Νόμος.