Μετάβαση;
Ημερομηνία: 13-04-2014 | Κατηγορία: Άρθρα - Ομιλίες Εκτύπωση | Αποστολή |
Μοιράσου
Άρθρο του Βουλευτή Γιάννη Πανούση στην εφημερίδα "REAL NEWS" (Κυριακή 13.4.2014)
Μετάβαση;
Πάμε την πρόβα
πάλι από την αρχή.
Γ. Φακορέλλης, Ας ήταν πρόβα
Ο νεοελληνικός, μεταπολιτευτικός, συντηρητικός πληθωρισμός, όπου η αλήθεια κρύβει μύθους και οι μύθοι κρύβουν αλήθειες, όπου το απατηλό ενσωματώθηκε στο εφήμερο και η ψευδαίσθηση θολώνει την πραγματικότητα, όπου η εθνική συνείδηση πνίγεται μέσα στο βαλκανικό της παρελθόν, όπου ο αντισυστημικός λαϊκισμός υποτάσσεται στους κανόνες του φιλελευθερισμού της αισιοδοξίας και όπου όλοι αυτo-αλληλο-βαυκαλίζονται, έφτασε στα όριά του.
Οι «αστικοί ήρωες» ξεχάστηκαν στα σκονισμένα κάδρα, οι κληρονόμοι της αριστερής αντι-ρεαλπολιτίκ προδίδουν το παρόν για να μείνουν πιστοί στο παρελθόν, οι κολωνακιώτικες παρέες καφενοφιλολογούν δίχως πλέον ακροατές παραμυθιών και παραμυθίας, οι ένθεν/κακείθεν κορώνες «αυτοδικαίωσης» δεν πείθουν.
Ο ιός των πιθήκων, ο αταβισμός των πρωτόγονων ενστίκτων, η άναρθρη και ά-λογη πολιτική ρητορεία των άκρων και των ακραίων τεντώνει επικίνδυνα το ήδη φθαρμένο σκοινί της δημοκρατίας.
Ιθαγενείς και ανιθαγενείς, οικονομημένοι και ανοικονόμητοι, διατιμημένοι και «υπεράνω», ακραιφνείς και μιασμένοι πρέπει να αναστοχαστούν, μόνοι τους ή από κοινού.
Όταν απομυθοποιούμε χωρίς να’ χουμε τη δύναμη να μυθοποιούμε, όταν δραματοποιούμε εν γνώσει ότι πρόκειται για φάρσα, όταν συμφιλιωνόμαστε με το Κακό για να κρύψουμε τις κακές μας πλευρές, όταν δηλητηριάζουμε οικειοθελώς το νερό που πίνουμε, τότε δεν θα μείνει κανείς να διηγηθεί στις επόμενες γενιές το τέλος του story.
Αναρωτιέμαι πώς γίνεται να έχουμε:
Πατρίδα χωρίς δημοκρατία,
δημοκρατία χωρίς ελευθερία,
εθνική στρατηγική χωρίς ανάπτυξη,
αναδημιουργία με μελαγχολία,
συγκυριακές επιτυχίες με κλειστά χαρτιά
εφήμερη «άνοιξη» με άκαρπους ανθούς
διαφωτισμό με στερεότυπα.
Πώς ανεχόμαστε:
Μαρτυρίες χωρίς μάρτυρες
κόλπα και τρία χωρίς μάγους
κόμματα χωρίς συμβολισμούς.
Τί περιμένουμε άραγε;
Η «φωνή του λαού» έχει χάσει τη δύναμή της.
Οι ντουντούκες των κομμάτων, όσο ακόμα αντηχούν, μόνο παράσιτα εκπέμπουν. Ουδείς ισχυρίζεται ότι εκφράζει τη ματιά του μέλλοντος στο παρόν. Όλοι κλείνουν τα μάτια στο παρόν γιατί φοβούνται το μέλλον. Καθώς το «καινούργιο» εξακολουθεί να κρύβεται μέσα στο παλιό, μόνο μια ελπίδα μας έχει απομείνει: το μέλλον των παιδιών μας να σαρώσει το δικό μας παρόν δίχως να μας ρωτήσει.
Υ.Γ.1: Ο δολοφόνος του δολοφόνου είναι δολοφόνος.
Υ.Γ.2: Τα δικαιώματα αναφέρονται και αφορούν κυρίως στους παραβάτες του νόμου, τους εγκληματίες, τους «κακούς». Δεν νοείται κανένας συμψηφισμός «ειδεχθούς εγκληματία – κρατικής εκδίκησης».
Υ. Γ.3: Η σημερινή έκρηξη βίας είναι κάτι που θα έπρεπε να αναμένουμε. Είναι παιδί της ανομίας και της έλλειψης οριοθετήσεων. Το χειρότερο είναι πως αυτός που ασκεί βία εναντίον κάποιου με τον οποίο διαφωνεί δεν έχει συνείδηση της εγκληματικής του πράξης, αλλά θεωρεί πως αυτό που κάνει είναι άσκηση δικαιώματος. Και αυτή είναι η μεγάλη στρέβλωση της δημοκρατίας από τη μεταπολίτευση και εξής. Μετά το 1974 θεωρήσαμε – εκ του πονηρού ή εξ αφελείας – πως υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνία χωρίς όρια. Πολλοί θεωρούν πως έχουν μόνο δικαιώματα, πως μπορούν με τον δικό τους τρόπο να βρουν το δίκιο τους, χωρίς να αναγνωρίζουν κοινωνικά συμβόλαια, πολιτική συναίνεση ή δημοκρατικούς θεσμούς. Άρα νόμος είναι το δίκιο του καθενός. Την έλλειψη ορίων έρχεται να συνδράμει η γενικευμένη ανομία.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο, καθώς δεν πρόκειται για τον παροξυσμό ή την αγανάκτηση ενός ή μερικών ατόμων αλλά για μια κουλτούρα που έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 40 χρόνια. Η βία δοξολογήθηκε ακόμη και από τους πολιτικούς. Αποδειχθήκαμε αδύναμοι να διαχειριστούμε την ελευθερία μας. Και φτάσαμε στα άκρα, αν και θεωρώ πως θα δούμε χειρότερα φαινόμενα στο μέλλον. Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να ενοχοποιήσει τους άλλους και οι άλλοι το σύστημα. Φαύλος κύκλος συγκρούσεων και αίματος.