Εντός, εκτός και επί τα αυτά

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

...λευκό και άδειο το τελευταίο χαρτί
πάνω στο πράσινο τραπέζι
όπως η καρέκλα του συντρόφου τους
Στ. Κουτσούνης, Το καρέ

Όπως δήλωσα το ίδιο το βράδυ των αποτελεσμάτων της πρώτης Κυριακής (15.10) των αυτοδιοικητικών εκλογών 2006: "Είναι αυτονόητο ότι αναλαμβάνω ακέραιη την ευθύνη για όποιο αποτέλεσμα δεν αντιστοιχεί στη δυναμική της αριστεράς...".

Και πράγματι, μολονότι το τελικό ποσοστό 5,7% υπερβαίνει το βουλευτικό ποσοστό του ΣΥΝ (5,4% το 2004), δεν είναι αυτό που ανέμενε ο αριστερός/προοδευτικός κόσμος (και όχι μόνο).

Επί της πολιτικής, κομματικής, εκλογικής ανάλυσης του αποτελέσματος θα αποφανθούν άλλοι αρμοδιότεροι εμού.

Εγώ αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ορισμένα φαινόμενα που διαπίστωσα κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτόγνωρης για μένα προεκλογικής περιόδου.

1) Εφημερίδες και τηλεοράσεις στις οποίες εμφανιζόμουνα ως επιστήμονας συχνά "μ' εξαφάνισαν" επί τρίμηνο. Κυρίως έβγαλαν εκτός δημοσιότητας το πρόσωπό μου, ώστε οποιαδήποτε ταύτιση να δυσχεραίνεται. Αλήθεια, τι έχουν να πουν οι διάφοροι βιαστικοί αναλυτές που έγραψαν (στην "Εποχή") ότι είμαι παιδί των media και των ειδήσεων των 8; Λίγη αυτοκριτική ποτέ δεν βλάπτει.

2) Οι κατασκευασμένες φήμες δεν είχαν τελειωμό.

Μ' έβαλε -λέγανε- το ΠΑΣΟΚ να διεμβολίσω τον ΣΥΝ, καλούσα συνέχεια το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία, προκειμένου να απορροφηθεί ο ΣΥΝ, είχα βολιδοσκοπηθεί από τη Ν.Δ. για να κατέβω ως κοινός υποψήφιος. Αυτά τα σενάρια ("Ριζοσπάστης", 902, "Η Χώρα") περισσότερο θύμιζαν τρόπο λειτουργίας "μυστικών υπηρεσιών" και λιγότερο ρεπορτάζ ή πολιτικές αναλύσεις. Στην πολιτική αντιπαράθεση δεν επιτρέπονται όλα, διότι τότε είναι συκοφαντική και όχι ιδεολογική δράση.

3) Ορισμένοι "προφήτες" έκαναν και προβλέψεις. Θα έκανα -λέγανε- μια κυριλέ προεκλογική περίοδο, με life-style εμφανίσεις μέσα σε ένα soft κλίμα ("μικροαστικής αριστεράς"). Επ' αυτών δεν θα μιλήσω εγώ. Ας κρίνουν εκ των υστέρων, ας συγκρίνουν κι ας αποφανθούν ειλικρινά οι ίδιοι (έξω από συμπάθειες / αντιπάθειες). Αυτό θα πει αριστερός: να βάζεις την πραγματικότητα πάνω από το τρύπιο ιδεολογικό ή ιδεοληπτικό καπέλο σου.

4) Φίλοι δημοσιογράφοι κοιτάζανε αλλού ή σφυρίζανε κλέφτικα φοβούμενοι τη γραμμή ή την οργή του αφεντικού. Υπήρξαν άνθρωποι που αρνήθηκαν ακόμη και να με συναντήσουν, αποδεικνύοντας ότι η περιβόητη ελευθερία του Τύπου είναι μια καραμέλα για τους "έξω", ενώ μέσα λειτουργούν κάθε είδους δικτατορίες.

Αυτό είναι το fair play της δημοκρατίας και της πολυφωνίας; Ας ρωτήσει ο καθένας (ιδίως αυτός που δηλώνει και αριστερός) τον εαυτό του.

5) Προτού καν αρχίσει η προεκλογική περίοδος, ορισμένοι δημοσιογράφοι απεφάνθησαν ότι "το πουλέν της Κουμουνδούρου δεν περπατάει" (Δ. Μητρόπουλος, "Νέα", 23.6.06), άλλοι με ταύτισαν με "αζήτητους Παλαιοπασόκους" ("Βήμα", 23.9.06, "Πανδώρα"), άλλοι έγραψαν ότι θα κλιμακώσω τις επιθέσεις κατά της Φ. Γεννηματά ("Νέα", 3.10.06), άλλοι έκριναν ότι "αερολογώ" (Γρ. Νικολόπουλος, "Βήμα", 7.10.06), άλλοι θεώρησαν "Χάλια το προφίλ μου" (Γ. Ζαφείρης, "Ελεύθερος Τύπος", 11.10.06), άλλοι θεώρησαν καταστροφική την υποψηφιότητά μου (Γιαννακίδης, ΑΝΤ1), ενώ τέλος σε τηλεοπτική εκπομπή ο παρουσιαστής (Γ. Πρετεντέρης, Mega 2.10.06) αναφερόμενος σε μένα είπε "πού τον ακούσατε αυτόν;". Ορισμένοι δε -εκ των υστέρων- μου απέδωσαν και "ρόλο... ανύπαρκτου Λαφοντέν" ("Εποχή", 5.11.06). Τι έγκριτοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι αυτοί που γράφουν ή κατ' εντολήν ή κατά φήμες ή με εμπάθεια, χωρίς ποτέ να απολογούνται για το ήθος ή την αστοχία τους.

Όσο για τη μομφή ότι "δεν αντιπαρατέθηκα όσο έπρεπε στη Φ. Γεννηματά" ας διαβάσουν όλοι τις προοδευτικές και αριστερές εφημερίδες, να διαπιστώσουν αν αυτές έκαναν "επιθέσεις" (και τι είδους).

6) Δεν έγινα αποδεκτός διότι δεν είχα για ορισμένους "κινηματικό παρελθόν" ("Εποχή"). Μέλος του Κ.Σ. ΕΔΛΠ, αντιπρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, πρόεδρος Δ.Σ. Νομικής Θράκης, πρόεδρος Δ.Σ. Τμ. Επικοινωνίας Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων και τόσα άλλα δεν είναι αρκετά, φαίνεται, για να περάσω τα όρια που έθεταν και ξέθεταν "οι άσπονδοι ιστορικοί φίλοι μου".

7) Ιεροεξεταστές άρθρων και δηλώσεών μου αναζητούσαν με αγωνία πεπεισμένου φανατικού μια λέξη, ένα νόημα για "να με συλλάβουν" και να στείλουν εκατοντάδες e-mail στους "άπιστους" ότι απεδείχθη πως είχαν δίκιο: πράγματι ήμουν κρυφοδεξιός ή κρυφοκεντροαριστερός. Έλα όμως που δεν είμαι τίποτε από αυτά.

Ποια θα είναι η συνέχεια;

Όλοι αυτοί που κατηγορούσαν απερχόμενους νομάρχες, δημάρχους ως ανίκανους ή διεφθαρμένους τελικά -φαντάζομαι για το καλό του τόπου!- θα συνεργαστούν μαζί τους.
Τα media (σαν "κρυφά κόμματα") θα συνεχίσουν να καταγγέλλουν αυτά που σκόπιμα προκάλεσαν ("βουβές εκλογές", Γ. Παπαχρήστος, "Νέα" 14-15.10.06) να αποφαίνονται (με σοβαροφάνεια) ότι εγώ και άλλοι υποψήφιοι δεν είχαμε αναγνωρισιμότητα (ξεχνώντας να δηλώσουν ότι αυτοί οι ίδιοι μας είχαν "κόψει" από παντού) κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα τα διαπλεκόμενα οριζόντια συμφέροντα, τα οποία είχαν προεπιλέξει τους τέσσερις τουλάχιστον κρίσιμους νομάρχες, δημάρχους, θα αρχίσουν ή να ζητάνε πίσω (με διάφορους τρόπους) τα χρεωστούμενα από τους ευνοηθέντες ή να τους υπονομεύουν.

Κανείς όμως δεν βγαίνει να πει ξεκάθαρα ότι όποιο κόμμα ή όποιο σύστημα προωθεί εν γνώσει του διεφθαρμένα ή ανίκανα άτομα στα δημόσια αξιώματα τότε είναι πολιτικά και ηθικά συνένοχο και συνυπεύθυνο και δεν μπορεί να τα ρίχνουν όλα στους ψηφοφόρους.

Όσο για τον ταπεινωμένο, διαψευσμένο, κουρασμένο, προδομένο πολίτη, θα συνεχίσουν να τον ταλαιπωρούν υποσχόμενοι ότι το 2010, δηλαδή στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, "θα έχει τον πρώτο λόγο" και "θα βρει το δίκιο του".

Οι Ενεργοί Πολίτες προσπαθήσαμε -όχι πάντοτε με επιτυχία- να μην καταφέρουν τα ενεργούμενα ΜΜΕ να καταστήσουν ανενεργούς τους συμπολίτες μας και έτσι να απενεργοποιήσουν τη δημοκρατία. Για μας η συνέχεια έχει την ίδια αξία με την κρίσιμη περίοδο. Όσο για μένα προσωπικά, μεταξύ μοίρας και πείρας, κρίνω ορθότερο να επιλέξω τον δρόμο της διαφύλαξης της προσωπικής μου αξιοπρέπειας που άμετρα και άδικα προσεβλήθη τόσο από τους "βαρώνους των ΜΜΕ" όσο και από τους κλειδοκράτορες - σφραγιδοφύλακες "της αριστερής πίστης".