Νεκρός στα 44 – Ποιοι δοξολογούν τη βία;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στο aixmi.gr, 12/05/2011

Κάθε φορά που έρχεται το χθες του λέω: «Δεν είναι ώρα τώρα. Φύγε και πέρνα αύριο…»
Μαχμούτ Νταρουίς, Κατάσταση Πολιορκίας

Ο απρόκλητος, αναίτιος, άδικος φόνος ενός ανθρώπου αποδεικνύει αυτό που από χρόνια φοβόμασταν. Ότι σ’ αυτή τη χώρα (και σ’ αυτή την πρωτεύουσα) έχουν δημιουργηθεί αντι-αξίες.

Ο φονιάς, ο βιαστής, ο ληστής διαπράττουν τα εγκλήματά τους όχι μόνο με περίσσια, άμετρη, άχρηστη βία, αλλά και με μια «ηθική εξουδετέρωση» τόσο της πράξης όσο και του πόνου που προκαλούν. Η έλλειψη οίκτου, το έσχατο όριο της φιλαλληλίας και ανθρωπιάς, αποδεικνύει ότι οι δράστες διακατέχονται από γενικευμένο μίσος και ασκούν αδιάκριτη βία. Δεν πιστεύουν ούτε σε αρχές, ούτε σε κανόνες. Η ζωή – γι’ αυτούς- είναι ζούγκλα και σε ζούγκλα – κατ’ αυτούς – επιβιώνεις μόνο σκοτώνοντας και ληστεύοντας τον όποιον συναντήσεις. Χωρίς όρια και όρους.

Αυτά τα φαινόμενα έχουν εντοπιστεί σε χώρες που πέρασαν πολιτικές εκτροπές ή έντονες κοινωνικές συγκρούσεις. Στην Ελλάδα είναι μια από τις συνέπειες της μαζικής εισροής μεταναστών κα της άκριτης πολυπολιτισμικής ανοχής, αλλά και της δοξολόγησης της (πολιτικής;) βίας ή της βίας των ευπαθών (;) ομάδων.

Όσοι δεν το συνειδητοποιούν αυτό και το αντιμετωπίζουν με ιδεολογήματα κάνουν λάθος. Αυτοί, όμως, που σίγουρα «εγκληματούν» είναι οι πολιτικοί που επί χρόνια βλέπουν να έρχεται η αδιάκριτη βία και την εξορκίζουν με νόμους και αλληλοκατηγορίες.

Υ.Γ. Αν δεν βρούμε «ποιοι μας πολιορκούν» αλλά συνεχίζουμε να τα βάζουμε με το (ανήμπορο, αλλά αναγκαίο)κράτος θα δούμε κι άλλα τέτοια.