Αν-αιρετικά

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

"Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ", Πνευματική Επιθεώρηση της Κοζάνης", τχ. 154

Των εχόντων

Η ιστορία γράφεται
χωρίς επιμύθιο Χρ. Βαρβέρη - Βάρρα, Χωρίς επίλογο

Είμαστε σίγουροι ότι την οικονομική κρίση τη βιώνουν όλοι οι έλληνες κατά τον ίδιο τρόπο; Και δεν αναφέρομαι στα ποσοτικά στοι¬χεία των περικοπών αλλά στα ποιοτικά της κουλτούρας της διαχεί¬ρισης μιας αιφνίδιας αλλαγής status. Οι πλούσιοι θα γίνουν πιο συντ¬ηρητικοί, οι φτωχοί πιο ριζοσπαστικοί ή όλοι θα μισήσουν την Ελλάδα;

Των μη-όντων

Και της αχαριστίας η αγνωμοσύνη
ό,τι φοβάται ο κοινωνικός ιστός
πρωτοπρεσβ. Γ. Διαμαντόπουλος, Το ιδίωμα της ευγνωμοσύνης...

Και βέβαια υπήρχαν λεφτά. Τα είχαν κρύψει οι εργαζόμενοι μέσα στους παχυλούς μισθούς τους και οι απόμαχοι μέσα στις εξαψήφιες συντάξεις τους. Τώρα όλοι νοιώθουν καλύτερα που απηλλάγησαν α¬πό τα περιττά αυτά βάρη.

Των υπερβαινόντων

Κι όταν το Κράτος πτωχεύει
δέρνει ο ένας τον άλλον
ως υπεύθυνον του κακού
Π. Κατράκης, Εθνικός κατήφορος

Αντί για νικητές-θύτες και νικημένους-θύματα μήπως θάπρεπε να δημιουργήσουμε συνειδήσεις και πρακτικές κοινής ευθύνης; Το λεγό¬μενο ανταγωνιστικό περιβάλλον μόνο με αλληλεγγύη (στην πράξη όχι στα λόγια) και συνευθύνη (στις δύσκολες και όχι στις εύκολες ώρες) αντιμετωπίζεται.

Των μη-ανηκόντων

Ταξίδεψα καβάλα στο όνειρο
κόντρα στον άνεμο
Π. Κρητικός, Που τελειώνει το ταξίδι σου;

Όταν αυτοί που διαφωνούν είναι περισσότεροι από αυτούς που συμφωνούν κι όταν αυτοί που ζητούν είναι λιγότεροι από αυτούς που «δίνουν» τότε όχι μόνον έχουμε ξεφύγει από τα πελατειακά δίχτυα των Κομμάτων αλλά συνάμα έχουμε αποδείξει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος.

Των κατεχόντων

Διασχίζω το ανώνυμο πλήθος
προσπαθώντας να φτάσω στον ποιητή
Κ. Χελμού, Διασχίζω

Αναρωτιέμαι αυτοί οι διάφοροι συνταγολόγοι ή συνταγογράφοι της ευτυχίας σε ποιον κόσμο ζουν. Στον υπόκοσμο του περιθωρίου αποκλείεται. Στον κόσμο της ανασφάλειας δεν νομίζω. Άρα μένει ο υπέρκοσμος των πετυχημένων και προβεβλημένων που «αισθάνονται την ανάγκη» να μοιρασθούν μαζί μας τις συνταγές της ευτυχίας (τους).

Tων απόντων

Ποτέ μην κάνεις παρέα
με ανθρώπους που δεν σου ανοίγουν
τα χαρτιά τους
Κ. Μουρσελάς, Κλειστόν λόγω μελαγχολίας

Γιατί πιστεύουμε ότι όλοι οι νεοέλληνες (αλλά κυρίως οι νεοκυ- βερνώντες) έχουν ιστορική μνήμη; Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι στα Πανεπιστήμια της (με ανταμοιβή) παραγωγής ηγετικών στελεχών τους διδάξανε Μακρυγιάννη, Γλέζο, Λαμπράκη;
Αυτή τη διάσταση της νεο-πολιτικής να τη φοβόμαστε περισσότερο από την ενδημική διαφθορά της εξουσίας.

Tων βοώντων

Ο Σολωμός σαν έμαθε πως ο Τερτσέτης
δεν υπόγραψε την καταδίκη του Κολοκοτρώνη
ίσως και να στοχάστηκε
έξω απ' την έπαρσή του
πως ένα ποίημα καλό
γράφεται και με πράξεις
Θ. Παπαθανασόπουλος, Κέρκυρα 1834

Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα δεκάδες (μέχρι εκατοντάδες) κόμματα διεκδικούν την ψήφο του λαού. Το ερώτημα είναι αν ανα¬φέρονται στον «όλο λαό» ή «στο δικό τους λαό» (δηλαδή στους ψη¬φοφόρους τους). Εντέλει πόσους λαούς έχουμε σ' αυτή τη χώρα;

Tων αγιαζόντων

Γουστόζικοι θεατρίνοι που ολοζωής
παίζετε λοφυρόμενοι
με μόνο θεατή τον εαυτό σας
Γ. Μανουσάκης, Δεινοί ποιητές

Τελικά έχει ηθική η (όποια) εξέγερση; Αναλαμβάνει την ηθική (προς τα θύματά της) ευθύνη για τις (όποιες) παράπλευρες απώλειες; Αν όχι, πώς οραματίζονται μερικοί τον «ηθικό καινούργιο κόσμο»; Ακόμα κι αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ποιος αγιάζει το σκοπό; Αυτο- αγιάζεται;

Tων καταγγελόντων

Αναζητώ την ψυχή μου
χαμένη στις πολλές διαβάσεις
την υψώνω
σαν κουρέλι σημαίας
Ευαγγ. Παπαχρήστου-Πάνου, Σύναξη

Ως έλληνες πολλές φορές κυνηγάμε την ουρά μας (για να τη δαγκώσουμε ενώ γνωρίζουμε ότι είναι δηλητηριασμένη;) Κυνηγάμε τη σκιά μας (έναν από καιρό «αποθανόντα» ηρωικό αντάρτη ή λαϊκό Ζορμπά). Τελικά μήπως εμείς κυνηγάμε τον εαυτό μας κι όχι οι κατα- γγελόμενοι ξένοι;

Των συμπραττόντων

Μην κυνηγάς την τύχη
γιατί φεύγει
προκάλεσέ την
να σε κυνηγήσει αυτή
Ρ. Οικονομίδου-Κόγια, Άτιτλο

Όλα τάχαμε δει αλλά υποψήφιους Πρυτάνεις να κινητοποιούν «μπράβους της μέρας και της νύχτας» για να κερδίσουν τις εκλογές δεν το πιστεύαμε. Τώρα αν μας ρωτήσετε γιατί το Υπουργείο Παιδείας σιωπά και τα Δικαστήρια «ευαισθητοποιούνται» τόσο γρήγορα για να τους βοηθήσουν δεν έχουμε άλλη απάντηση από την ελληνικής αποκλειστικότητας λέξη «διαπλοκή».