Πόσα λάθη συγχωρεί η Ιστορία;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 21/02/2011

Μια νίκη κι αυτή: να γνωρίζεις επιτέλους την πλάνη σου 
Δημ. Παπαχρήστος, Ισως μια νίκη κι αυτή... 

Χάνουμε πολύτιμο χρόνο αναμασώντας (και καταπίνοντας;) τα χθεσινά λάθη. Αυτοί μάς κατηγορούν για να αισθανθούμε όλοι συν-ένοχοι κι εμείς αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουν πλέον οι ηγεσίες μας τίποτα να μας προσφέρουν. Οσο κι αν επιχειρούν μέσα από διατεταγμένα ΜΜΕ να μας εμφανιστούν ως αντιστασιακοί κατά παντός «εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού», η κλεψύδρα της ηθικής τους ενοχής δεν αφήνει περιθώρια για πραγματική μεταμέλεια και έμπρακτη μετάνοια. Οσο κι αν μοχθούν για να μας πείσουν ότι θέλουν (για το καλό μας! sic) να μας αναμορφώσουν (ως μεταελληνικό είδος;), η «σοσιαλιστική τους» μετάλλαξη και τα δίκτυα των εξαρτήσεών τους δεν βρίσκουν πολιτικοκοινωνικό πέρασμα για συναίνεση στους πειραματισμούς τους. Οσο κι αν διαλαλούν ότι «ο λαός καταλαβαίνει» τις ανάγκες (αυτοχειρίας του;), δεν μπορούν να μας εξηγήσουν σε ποιο κομμάτι του λαού αναφέρονται (στους πλούσιους, στους φτωχούς, στα λαμόγια, τους παρακοιμώμενους της εξουσίας, στους εν γένει πρόθυμους;).

ΚΑΛΑ θα ήταν μέσα σ' αυτό το ιδεολογικό αλαλούμ, την πολιτική αναξιοπιστία και την κοινωνική αναταραχή να είχαμε μια ενιαία Αριστερά στο πλευρό του πάσχοντος λαού. Μια συμπάσχουσα Αριστερά που δεν αναδιανέμει τα πενιχρά της ποσοστά, ούτε θάβει τους ηγέτες της (κυριολεκτικά και μεταφορικά) αλλά που έχει αντιληφθεί ότι τώρα είναι η στιγμή να κάνει ένα βήμα πίσω στις (τάχα) απόλυτες θέσεις της. Η κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα πρέπει να γίνει και κρίσιμη καμπή για την Αριστερά.

ΑΝ ΔΕΝ συμβεί αυτό η Αριστερά θα παρακαμφθεί (και από τα δεξιά της και από τα αριστερά της) και θα αναλωθεί (και θα απολιθωθεί) σε ανούσια συνέδρια.

ΤΟ 2012 πρέπει να ανατείλει με ένα νέο πολιτικό φορέα Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς που θα συγκροτηθεί είτε ως δίκτυο συμπραττόντων κομμάτων είτε ως πολιτικό στρατηγείο οριζόντιων διασυνδέσεων και συνεργασιών κινημάτων πολιτών.

ΑΥΤΟ το πλαίσιο είναι το στοίχημα της Ελλάδας και σ' αυτό πρέπει ν' απαντήσουν και να συμμετάσχουν οι αριστεροί, οι κεντροαριστεροί, οι προοδευτικοί πολίτες και όχι στο ποιος καταγγέλλει καλύτερα ή στο ποιος τάζει τα περισσότερα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ των παιδιών μας και της Ελλάδας δεν μπορεί να περιμένει πότε θα μετρήσουμε τα λάθη μας. Οχι άλλες ήττες στο όνομα της «νίκης» (;) του αριστερού παραδείσου.