Η αφέλειά μας έχει όρια;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 31/01/2011

Αρουραίοι, 
γέμισε ο τόπος 
.............. 
χωρίς να ξέρεις 
............. 
από πού θα βγουν στην επιφάνεια 
Γ. Βουλγαράκης, Αρουραίοι 

Για να μην πτωχεύσει η χώρα, ορισμένοι πράττουν τα πάντα για να πτωχεύσουν οι Ελληνες. Κι όταν λέμε «να πτωχεύσουν» δεν εννοούμε μόνον οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Να σπάσουν δηλαδή οι δεσμοί που συνδέουν τον καθένα από μας με τον πλαϊνό μας και με την πατρίδα. Και ιδίως με την αλήθεια. Εχει κανείς την αίσθηση ότι οι κυβερνώντες θέλουν να μας κάνουν πειθαρχημένους σαν τους Γερμανούς, εργασιομανείς σαν τους Γιαπωνέζους, φλεγματικούς σαν τους Αγγλους, πολιτικά ουδέτερους σαν τους Αμερικανούς, δίχως όμως οι ίδιοι να εμπίπτουν σ' αυτούς τους κανόνες μετάλλαξης. Θέλουν να μας βλέπουν και να μας επιτηρούν χωρίς εμείς να τους βλέπουμε και να τους επιτηρούμε. Θέλουν να μας πείσουν ότι αγωνίζονται («πολεμάνε») για να επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας, ξεχνώντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτοί οι ίδιοι και ο τρόπος που κυβερνάνε.

Η (ΟΠΟΙΑ) τραγικότητα της κατάστασης και η (όποια) εναπομείνασα καρτερικότητα του λαού δεν μπορεί ούτε να διαρκούν επ' άπειρον ούτε να «ξεγελιούνται» με υποσχέσεις που παρέχονται «με το κομμάτι». Οι λέξεις και οι αριθμοί, τα υπονοούμενα και οι προφητείες, οι ζαριές και οι μαγκιές κινούνται στο ναρκοπέδιο της ύβρεως (απέναντι στην Ιστορία και στον κάθε πολίτη ξεχωριστά).

ΕΠΙΝΟΟΥΜΕ νέους εχθρούς, αναμιγνύουμε με επικίνδυνο τρόπο την ανελεύθερη ευθύνη με την υπεύθυνη ανελευθερία, ζούμε την καθημερινότητα «με το όπλο στο χέρι» (χωρίς να γνωρίζουμε εξαρχής ποιον τελικά θα «πυροβολήσουμε» ή έστω άξιζε να τον «πυροβολήσουμε») και δίχως προστατευτικά κιγκλιδώματα πέφτουμε στο κενό του άδειου μέλλοντος.

ΜΑΣ τάζουν «μια νέα κάθαρση» που θα επιτευχθεί με όψιμες προσφυγές, αγωγές, διεκδικήσεις (κατά των διαχρονικών φίλων, εταίρων και συμμάχων τους) και μας διατάζουν να διαβάσουμε την πραγματικότητα με τα δικά τους μάτια και να την κατανοήσουμε με τα δικά τους μυαλά.

ΑΥΤΟΙ οι έμπιστοι φρουροί όλων των αυτοκρατόρων (και των αυτοκρατειρών), αυτοί οι εχθροί του λαού και της Συγκλήτου μάς διδάσκουν τηλεοπτικά το φόβο, την απόγνωση, την υποταγή στο κισμέτ μας...

ΚΙ εμείς «οι μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» συνεχίζουμε να τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τον πλαϊνό μας, να τους φοβόμαστε περισσότερο από το νόμο, να τους συγχωρούμε περισσότερο κι από τη Θεία Δίκη και τη Νέμεση.

ΤΑ παλιά πρόσωπα σε νέους ρόλους και τα νέα (open gov) πρόσωπα σε παλιούς ρόλους δεν μπορεί να κρύψουν το γεγονός ότι η δοκιμασμένη χρόνια διαχείριση της εξαπάτησης του λαού (στο όνομα της εθνικής σωτηρίας) έκλεισε τον κύκλο της. Μέσα στους κύκλους έκλεισε και φυλάκισε και τους ίδιους τους χειριστές.

ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος που θέλει να τους ανοίξει την πόρτα για να βγουν;