Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 28/09/2010
(Οι ανεύθυνοι για την Παιδεία πολιτικοί ομιλούν...)
Πράγματι, το ακαδημαϊκό πανεπιστημιακό σύστημα έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα και χρειάζεται γενναίες θεσμικές αλλαγές και ριζικές αλλαγές νοοτροπίας (των εντός και των εκτός των τειχών).
Στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στους Δελφούς θα ήθελα να προσθέσω ορισμένα σημεία που ασφαλώς τα γνωρίζουν οι στενοί του συνεργάτες, αλλά δεν τον ενημέρωσαν σχετικά:
1. Η οικογενειοκρατία στην πολιτική ζωή συνδέεται άρρηκτα με την οικογενειοκρατία στα Πανεπιστήμια. Ηχηρά παραδείγματα στην Ιατρική Αθήνας, στο Οικονομικό του Καποδιστριακού κ.λπ.
2.Η ευνοιοκρατία στην πολιτική ζωή συνδέεται άρρηκτα με την ευνοιοκρατία στα Πανεπιστήμια (ας αναζητήσουν οι δημοσιογράφοι ποιοι γιοι, κόρες, συγγενείς, παρατρεχάμενοι υπουργών και βουλευτών έγιναν διδάκτορες, πήραν μετεγγραφή κ.λπ.)
3.Η διαπλοκοδιαφθορά στην πολιτική ζωή συνδέεται άρρηκτα με τη διαπλοκοδιαφθορά στα Πανεπιστήμια (ας αναζητήσουν οι δημοσιογράφοι ποια συμφέροντα πολιτικά κρύβονται πίσω από εργολαβίες, προμήθειες, έρευνες των ιδρυμάτων και πώς ξεπλένεται το μαύρο πολιτικό χρήμα).
4.Η πελατειακή σχέση στην πολιτική συνδέεται άρρηκτα με την πελατειακή σχέση μέσα στα ΑΕΙ (εύκολα κατανοείται η διασύνδεση αυτή ακόμα και μέσω των νυχτερινών τροπολογιών και ευνοϊκών ρυθμίσεων για ορισμένους εκλεκτούς).
Σ' αυτές τις επισημάνσεις μπορεί να σωρευθούν και άλλες πολλές τεχνικού/οργανωτικού χαρακτήρα αλλά δεν είναι η ώρα.
Θα 'θελα να κλείσω αυτό το σημείωμα με τρία ερωτήματα απευθυντέα προς κάθε «ανεύθυνο»:
1. Πώς μιλάμε με συμμετοχική δημοκρατία όταν περιορίζουμε (και όχι μόνο στα ΑΕΙ) τη συμμετοχή των φορέων;
2. Πώς μιλάμε για εξυγίανση όταν δεν θεσμοθετείται το ασυμβίβαστο των καθηγητών με επαγγελματικές δραστηριότητες;
3. Γιατί όταν προτείνουν εισαγωγή στη Σχολή (και όχι σε Τμήμα) και Περιφερειακά Συμβούλια δεν αναφέρονται σ' αυτούς που έχουν κάνει σχετικές προτάσεις πριν από 10 χρόνια;
Αυτά και εξακολουθούμε να μην είμαστε όλοι ίδιοι.