Οι πολιτικοί ως τρίτοι;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 30/08/2010

«Είμαι σε λάθος εποχή»
είπε η βασίλισσα
την ώρα που οι φρουροί
της έφραζαν το στόμα
Αν. Βιστωνίτης, Λουκρητία

Εχω αρχίσει να «εκτιμώ» το ΔΝΤ. Δεν εννοώ βέβαια ότι αποδέχομαι τον ρόλο του ή συμφωνώ με τα μέτρα του. Ομως διαπιστώνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι με τα μαύρα «ξέρουν τι θέλουν», «ξέρουν γιατί το θέλουν» και κυρίως δεν κρύβουν αυτό που είναι και αυτό που κάνουν (π.χ. δεν άκουσα κάποιον να λέει ότι είναι κομμουνιστής).

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους παραπάνω επαγγελματίες και εκφραστές ενός παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, οι δικοί μας άνθρωποι με τα λαχανοπράσινα και τα γκριζογαλάζια κουστουμάκια άλλα λένε, άλλα υπονοούν, άλλα πιστεύουν, άλλα πράττουν. Και τελικά «άλλοι» είναι.

ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό; Νομίζω, για πολλούς και διάφορους λόγους. Μερικοί έχουν ταυτίσει την πολιτική με την υποκριτική τέχνη και μοιράζουν αφειδώς ψέματα.

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ αισθάνονται τόση προσωπική και κομματική ανασφάλεια ώστε βρίσκουν διέξοδα σε πολλά προσωπεία (καθώς δεν γνωρίζουν τι ακριβώς αρέσει στον αρχηγό).

ΚΑΜΠΟΣΟΙ βρίσκονται σε ιδεολογική σύγχυση και τρικυμία και μπερδεύουν τσιτάτα, πραγματικότητα, εντολές άνωθεν, πιέσεις κάτωθεν.

ΟΙ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ομάδες, αντίθετα, ξέρουν ακριβώς τι κάνουν και πώς το κάνουν.

ΜΕ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ (ίσως και μοναδικό) στόχο να διασωθεί το πολιτικό κατεστημένο των δύο-τριών οικογενειών και των βασιλικο-προυχοντο-επιγόνων πουλάνε κατασκευασμένο θυμό, μακιγιαρισμένο κλάμα και γενικευμένη ανευθυνότητα.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΈΝΟ θυμό γιατί δεν κυβέρνησαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους συνεχώς από το 1830 και μετά, με αποτέλεσμα να έχουμε αυτή την κρίση (!!!).

ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ επί 180 χρόνια ήσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί και λοιποί αυλικοί οι απόγονοι μιας και μόνο «δημοκρατικής» δυναστείας, τότε η μοίρα της Ελλάδας και των Ελλήνων θα ήταν διαφορετική (!!!).

ΜΑΚΙΓΙΑΡΙΣΜΕΝΟ κλάμα για τα μέτρα που «παίρνονται» (από ποιους;), που (κατα)πιέζουν τον λαό (στον οποίο βέβαια οι ίδιοι δεν ανήκουν), που χαλάνε την εικόνα της χώρας (στην ανομία, διαφθορά κ.λπ. της οποίας ουδέποτε συνέβαλαν ή συμμετείχαν).

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ηγέτες τριών γενεών λυπούνται (και συλλυπούνται;) όχι για τα αμαρτήματα των προγόνων τους ή και τα πρόσφατα δικά τους, αλλά για την κακοδιοίκηση των αντιπάλων ή τις δεσμεύσεις της Ευρώπης.

ΤΕΛΟΣ, γενικευμένη ανευθυνότητα, αφού συμψηφίζονται και μηδενίζονται οι ευθύνες των μεν και των δε (αλλά και της πάντοτε πολιτικά σαστισμένης και ιστορικά καθυστερημένης Αριστεράς). Η αιώνια παραγραφή. Η προαιώνια αθωότητα. Οι θύτες ως θύματα και ως τρίτοι. Ενοχοι, όλοι οι άλλοι.

ΥΓ.: Μήπως πρέπει πρώτα ν' απελευθερωθούμε από αυτούς και μετά από το ΔΝΤ; Ή μήπως μπορούμε να τους εκ-διώξουμε όλους ως πακέτο αντι-μέτρων;