Ναρκοθετημένη αυτοδιοίκηση;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 06/09/2010

Κάθε φορά που βρέχει
είναι οι πεθαμένοι σύντροφοί μου
που δακρύζουν
Τάσος Καραντής, Οι σύντροφοί μου

Ουδείς μπορεί ν' αμφισβητήσει το πολιτικό περιεχόμενο του (όποιου) μηνύματος των περιφερειακών/δημοτικών εκλογών. Προβλήματα που αφορούν την πόλη, τον πολιτισμό, τον πολίτη αλλά και τη χώρα δεν είναι δυνατόν να εξαιρεθούν από την πολιτική ατζέντα των υποψηφίων. Το ερώτημα είναι αν οι εκλογές αυτές είναι και ευθέως κομματικές. Αν δηλαδή αναμετρώνται μετωπικά οι κομματικές επιλογές, στρατηγικές, ισορροπίες και αν τα (όποια) αποτελέσματα προσμετρώνται στα κομματικά λάφυρα των μηχανισμών. Η αποδοχή μιας τέτοιας αντίληψης -την οποία άλλωστε μόνο το ΚΚΕ με συνέπεια υπηρετεί- αφενός θα ακύρωνε την αξία των τοπικών κοινοτήτων και της κοινωνίας των πολιτών (που σε άλλες περιπτώσεις όλα τα κόμματα επαινούν) κι αφετέρου θα οδηγούσε σε αποκλειστικά κομματικούς υποψηφίους.

ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ μπορεί να έχει η στήριξη και ψήφιση ενός προσώπου του ευρύτερου χώρου (διακομματικής ή «υπερκομματικής» εμβέλειας) όταν το ζητούμενο είναι η καταμέτρηση κομματικών ψήφων; Και πώς αξιολογούνται αξιόπιστα (και όχι μαγειρεμένα) τα ψηφοδέλτια, όταν σ' αυτά συνυπάρχουν η κομματική γραμμή, οι προσωπικές επιρροές του υποψηφίου, οι συμπάθειες και εμπάθειες της τοπικής κοινωνίας;

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει εδώ και πολλά χρόνια παγιδευτεί στο παιχνίδι των αριθμών και εσχάτως στο life style. Προσπαθεί μέσα από τις (όποιες) εκλογικές αναμετρήσεις να κτίσει μέτωπα, τα οποία από τη μια γκρεμίζονται λίγο καιρό μετά κι απ' την άλλη δεν προωθούν σε τίποτα το τοπικό -έστω- δημόσιο συμφέρον. Αν ήθελε ειλικρινά και όχι αυτάρεσκα να εκτιμήσει η Αριστερά το έργο των δημάρχων που έχει στηρίξει ή που είναι μέλη των διαφόρων συνιστωσών της, θα διαπίστωνε ότι και ανάμεσά τους υπάρχουν καλοί και κακοί, πετυχημένοι και μη. Εξ ου και η αλλαγή πλεύσης και η υποστήριξη σε επόμενες εκλογές άλλου υποψηφίου από αυτόν που είχαν εκλέξει οι αριστερές δυνάμεις. Κάτι ακόμη.

ΑΝ ΟΙ περιφερειακές/δημοτικές εκλογές είναι ευθέως κομματικές, γιατί να γίνονται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια ξεχωριστά και να μη συμπίπτουν με τις βουλευτικές εκλογές και όποιο κόμμα κερδίζει την πόλη να «διορίζει» και τον δήμαρχο; Ετσι θα υπήρχε απόλυτη δημοκρατική νομιμοποίηση του κομματικού συστήματος και πλήρης απαξίωση των τοπικών κοινωνιών (στο να σκέφτονται διαφορετικά στις βουλευτικές και τοπικές επιλογές τους).

ΥΓ. Αυτοί που δίνουν αμιγώς «αντιμνημονιακό» χαρακτήρα στις επικείμενες εκλογές πώς θα εξηγήσουν το ενδεχόμενο το κυβερνών κόμμα να εκλέξει π.χ. το 40% των δημάρχων κ.λπ.; Αυτό θα σήμαινε ότι το 40% του ελληνικού λαού είναι υπέρ της τρόικας; Προσοχή. Νάρκη.