Νοιαζόμαστε ή χανόμαστε;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 20/07/2009

Εις μνήμην
των γεγονότων της ιστορίας
Εις μνήμην
των ιδεωδών ιδανικών
Ελ. Συκά-Κοντόζογλου, Εις μνήμην

Τριάντα πέντε χρόνια μεταπολίτευσης. Το πολιτικό σκηνικό σχεδόν παγ(ι)ωμένο. Η Ν.Δ. δεν μπορεί ν' απαλλαγεί από τα δεξιά βαρίδια, το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει (πάλι;) νέα τζάκια, η Αριστερά κινείται από τη γεροντική άνοια στον παλιμπαιδισμό, σύμφωνα με τις εσωτερικές της αρρυθμίες. Ανάμεσα στους τεχνοκράτες συντηρητικούς και τους καριερίστες προοδευτικούς φύτρωσαν και καλλιεργήθηκαν η ηθική των πετυχημένων (κυρίων) και η ηθική των αποτυχημένων (απ-ελεύθερων). Οι πλούσιοι βραβεύονται μεταξύ τους και οι φτωχοί δένουν τα όνειρά τους κόμπο για φυλαχτό. Η Ελλάδα διά του δύο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίς; Πάντοτε. Αρκεί να συμφωνήσουμε επί της αρχής (ή καλύτερα: επί των αρχών).

ΔΕΝ πρέπει π.χ. ν' αφήσουμε να διαβρωθούν κι άλλο οι θεσμοί, ούτε η ενότητα και η αμοιβαιότητα, που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία, να διαρραγούν.

Η συμφιλίωση δεν συνιστά συμβιβασμό αλλά επίσημη αναγνώριση του εθνικού χρέους απέναντι στους περιστασιακά αισθανόμενους ότι βρίσκονται σε κατάσταση αβοηθησίας ή κινδύνου.

ΔΕΝ αδιαφορούμε για τους Ελληνες για να μην αδιαφορούν και οι Ελληνες για την Ελλάδα.

ΤΟ δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στην ευτυχία ανήκει εξίσου σε όλους.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ -και πρέπει- ν' απλώσουμε ένα δίχτυ ασφαλείας και προστασίας που να καλύπτει όλους τους ανθρώπους, χωρίς διάκριση χρώματος, φύλου, ηλικίας, εθνικότητας, κομματικής ένταξης.

ΔΕΝ πρέπει να καταστραφούν οι δεσμοί που υπάρχουν ανάμεσα στον Ελληνα και την ελληνική κοινωνία και πολιτεία.

ΟΛΑ τα κινήματα που εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη και οραματίζονται νέες μορφές συλλογικότητας -χωρίς βία και περιθωριοποίηση- χρειάζονται ενδυνάμωση και στήριξη.

ΟΙ κοινωνικές αξίες πρέπει να διευρυνθούν. Ισες ευκαιρίες, ίση αξιοπρέπεια, ίσα δικαιώματα. Ιδού το νέο κοινωνικό κεκτημένο για ένα σύγχρονο και δίκαιο κοινωνικό κράτος. Η αρνητική πλευρά της παγκοσμιότητας, δηλαδή η αύξηση των ανισοτήτων και ο περιορισμός της Δημοκρατίας, δεν μας αφορά.

ΣΤΗ χώρα μας δεν πρέπει να υπάρξουν νικητές και νικημένοι, περισσότερο ή λιγότερο ίσοι άνθρωποι που προκαλούν και άνθρωποι που υφίστανται τον αποκλεισμό.

ΑΓΩΝΙΖΌΜΑΣΤΕ για το αξιοπρεπώς ευ ζην όλων των μελών της κοινωνίας, για κοινές αξίες, για κοινωνική συλλειτουργία.

ΣΤΗΝ κοινωνία της διακινδύνευσης πρέπει να αντιτάξουμε τη φιλαλληλία και την αλληλεγγύη, καθώς οι γενικευμένες ανασφάλειες για το μέλλον υπονομεύουν το ίδιο το μέλλον.

ΤΑ δημόσια αγαθά ανήκουν σε όλους, ανεξαρτήτως της κοινωνικής και οικονομικής θέσης του καθενός, και η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να προσαρμόζει καθημερινά το κοινωνικό συμβόλαιο υπέρ των αδυνάτων.

ΥΓ.: Μπορούμε άραγε να ζήσουμε ένα χρόνο χωρίς «σενάρια» αλλά με σχέδιο και συντονισμένη δράση;

ΥΓ.2: Η Δημοκρατία είναι γιορτή όταν όλοι χαίρονται.