Οι παγίδες της οργής

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 13/04/2009

Υπάρχουν άνθρωποι που καίνε τους
άλλους για να φωτίζονται οι ίδιοι.
Π. Κατράκης, Το απρόβλεπτο

Πολλοί εγκληματολόγοι κοινωνιολογίζουν αφόρητα (για όλα φταίει η κοινωνία, η ανεργία, ο αποκλεισμός).

Πολλοί κοινωνιολόγοι ψυχολογικοποιούν άκριτα (για όλα φταίει η προσωπικότητα, τα παιδικά χρόνια, η έλλειψη αγάπης) και πολλοί επικοινωνιολόγοι αναζητούν απαντήσεις στο Διαδίκτυο και στα videogames.

Πολλοί ψυχολόγοι αοριστολογούν, πολλοί δημοσιογράφοι πανικοβάλλουν και... οι περισσότεροι πολιτικοί σιωπούν, κρύβονται ή ανταλλάσσουν τις γνωστές αντιπολιτευτικές κορόνες. Ετσι η όποια αλήθεια του πρωτόγνωρου για την Ελλάδα εγκλήματος θα μείνει για πάντα θαμμένη μέσα στα χαλάσματα της διαρκούς ανομίας μας.

Κανείς δεν τολμάει να αναρωτηθεί -έστω να αναρωτηθεί χωρίς καν ν' απαντήσει- από ποιον και πότε φτιάχτηκε το πλαίσιο της μετατροπής της εφηβικής ματαίωσης σε ένοπλη οργή; Πώς και γιατί οπλίστηκαν τα χέρια των νέων κατά παντός «εκπροσώπου» του κατεστημένου των επιτυχημένων, «εκφραστή» των κυρίαρχων απόψεων ή «φορέα» της διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης; Μήπως θυμόμαστε ποιοι διαμόρφωσαν το πλαίσιο αυτής της δοξολόγησης της όποιας βίας, της νομιμοποίησης του όποιου μίσους, της ηθικοποίησης του όποιου αποτελέσματος;

Αν ορισμένοι κάνουν έστω και τώρα δημόσια αυτοκριτική και σταματήσουν αυτό το θανάσιμο παιχνίδι, ίσως προλάβουμε τέτοια συμβάντα. Αν συνεχίσουν το ίδιο επικίνδυνο μοτίβο θα πληρώσουμε ως κοινωνία το βαρύ τίμημα της «τυφλής βίας» ανθρώπων που κάποιοι ονομάτισαν κοινωνικούς εκδικητές, μόλυναν την ψυχή τους με μαύρη απαισιοδοξία και επένδυσαν στα όνειρά τους με το κόκκινο χρώμα του αίματος.

Χρειαζόμαστε επειγόντως αλλαγή πλαισίου ζωής και αντιλήψεων και όχι αλλαγή νόμων. Χρειαζόμαστε όμως και πολιτική αυτοκριτική. Οσο κανείς δεν τολμάει να πει την αλήθεια, κάποιοι θα πυροβολούν τα ψέματα νομίζοντας ότι έτσι εξορκίζουν το κακό.