Άρθρο στην εφημερίδα "REAL NEWS", 14/12/2008
«Το παραμύθι ως εργαλείο διδαχής μοιάζει με τραγωδία που ευφραίνει»
Β. Λοϊζίδης, «Τα σύγχρονα παραμύθια»
Τα πρόσφατα γεγονότα δεν είχαν ενιαίο κοινωνικό, πολιτικό πολιτισμικό ιστό. Έχοντας στο κέντρο τους την «αστυνομική δολοφονία» ενός παιδιού, «εξυφάνθηκαν» ιμάντες διαφορετικής ποιότητας, που στο τέλος διαμόρφωσαν τον ιστό μίας βίαιης αράχνης.
Οι θρηνούντες και πενθούντες μαθητές, οι πανταχού παρόντες κουκουλοφόροι και οι πάσης φύσεως και εθνοτικής καταγωγής πλιατσικολόγοι συναντήθηκαν στους ιστορικούς χώρους της Αθήνας και εξέφρασαν διαφορετικά συναισθήματα: Οι πρώτοι την οδύνη και την οργή, οι δεύτεροι την καταστροφική τους μανία και οι τρίτοι την ευκαιριακή λεηλασία.
Από την εξέγερση συνειδήσεων ή την εξέγερση με αίτημα κοινωνικές αλλαγές μέχρι τον τυφλό κοινωνικό χουλιγκανισμό και το κοινωνικό σαμποτάζ οι αποστάσεις στην Ελλάδα δυστυχώς είναι κοντινές.