Των Ελληνοφανίων;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 05/01/2009

Οσο κι αν την ψυχή τους στύψεις
δύο δράμια δε μαζεύεις τύψεις
Νίκος Γρηγοριάδης, Τι τον κοιτάς τον Ελαιώνα

Στην Ελλάδα των λαθών και των λαθεμένων επιλογών και εν όψει των αυριανών Φώτων, ίσως θα ήταν χρήσιμο να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα:

1. Αν η Ελλάδα (ως πολιτεία) αδιαφορεί για τους Ελληνες, τούτο σημαίνει ότι πρέπει και οι Ελληνες να αδιαφορούν για την Ελλάδα; Αν ναι, ποιο είναι το προσδοκώμενο μέλλον αυτής της στάσης;

2. Οταν οι θεσμοί διαβρώνονται, τούτο σημαίνει ότι ο καθένας λειτουργεί με βάση το δικό του «δίκιο»; Αν ναι, ποιο είναι το νομοτελειακό αποτέλεσμα αυτής της αυτονομίας, αυτοδικίας και αυτοπροστασίας;

3. Οταν όλοι (κόμματα, συνδικαλιστές, φορείς) τραβάνε τον κοινωνικό ιστό προς το μέρος τους μέχρι τα άκρα της αντοχής του, τούτο σημαίνει ότι έτσι επιτυγχάνεται η κοινωνική αλληλεγγύη; Αν ναι, ποιος θ' αναλάβει την ευθύνη όταν σπάσει το σχοινί;

4. Αν η πυραμίδα των αξιών και λειτουργιών παρουσιάζει προβλήματα, τούτο σημαίνει ότι η αντιστροφή της λύνει αυτομάτως το ζήτημα; Αν ναι, ποιος και πώς νομιμοποιείται να το κάνει;

5. Οταν ο υπάρχων δικομματισμός αποτυγχάνει στη διακυβέρνηση, τούτο σημαίνει ότι ένας άλλος (!) αριστερόστροφος δικομματισμός ή ένας «κρατικός» μονοκομματισμός θ' ανοίξουν τις πόρτες του παραδείσου; Αν ναι, γιατί δεν πείθονται οι πολίτες;

6. Αν δεν συμπαθούμε τους (όποιους) κατηγορούμενους για έγκλημα, τούτο σημαίνει ότι ο νομικός πολιτισμός παρέχεται a la carte; Αν ναι, γιατί διαμαρτυρόμαστε όταν κάποια στιγμή αυτή η επιλεκτική εφαρμογή στραφεί εναντίον μας;

7. Οταν το εκπαιδευτικό σύστημα (σχολείο, πανεπιστήμιο) νοσεί, τούτο σημαίνει ότι το κλείνουμε για να «εξυγιανθεί»; Αν ναι, γιατί δεν εξυγιαίνεται 20 χρόνια τώρα που ασκείται αυτή η πρακτική;

8. Οταν μας πνίγουν η αδικία και οι ανισότητες, τούτο σημαίνει ότι σπάμε αυτοδικαίως το κοινωνικό συμβόλαιο; Αν ναι, με βάση ποιο κοινωνικό συμβόλαιο θα συμβιώσουμε την επόμενη μέρα;

9. Αν τα media παράγουν, αναπαράγουν και κατασκευάζουν φόβους και ανασφάλειες, τούτο σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι κοινωνικοεπικοινωνιακοί φορείς μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας; Αν ναι, τότε γιατί δεν εμπιστευόμαστε τα κόμματα, το σχολείο, την οικογένεια;

10. Οταν μια γενιά «τα βλέπει όλα μαύρα», τούτο σημαίνει ότι η προηγούμενη γενιά τα 'χε δει / ζήσει όλα «άσπρα»; Αν ναι, γιατί κάθε επόμενη γενιά αναζητεί τις ρίζες της στο παρελθόν;

Πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα είναι ίσως ρητορικά. Ισως όμως αξίζει τον κόπο ν' αρχίσουμε από τις πρώτες μέρες του 2009 ν' αναζητούμε φωτεινές απαντήσεις. Για μας, για τα παιδιά μας, για την πατρίδα μας.