Πολιτική (αλ)λαγών;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 09/06/2008

Να ξανασκεφτούμε το τι σημαίνει χώρος αναμονής σ' έναν κόσμο που δεν περιμένει τίποτα
Βασ. Καραποστόλης, Το χάρισμα

Ο λαγός είναι ασφαλώς ένα συμπαθέστατο ζώο. Ομως η λαϊκή σοφία του έχει προδώσει και ορισμένες όχι τόσο θετικές (συμβολικές και μη) ιδιότητες. Το «έγινε λαγός» και το «σκόρπισαν σαν του λαγού τα παιδιά», είναι δύο χαρακτηριστικές παροιμίες. Αν επιχειρούσαμε να προσεγγίσουμε την τρέχουσα ΠΑΣΟΚική πολιτική πραγματικότητα με βάση την ηθική και αλληγορική έννοια των παραπάνω εκφράσεων τι θ' ανακαλύπταμε άραγε;

- ΟΤΙ υπήρξε εν ενεργεία πρωθυπουργός, ο οποίος το 'βαλε στα πόδια κι άφησε έκθετο το κόμμα του για να μη χάσει (την υστεροφημία του;).

- ΟΤΙ υπήρξαν πανίσχυροι υπουργοί, διοικητές, πρόεδροι οργανισμών που κρύφτηκαν πίσω από τις αποφάσεις των ανίσχυρων συλλογικών οργάνων για να γλιτώσουν την προσωπική τους ευθύνη.

- ΟΤΙ υπήρξαν κομματικές οργανώσεις που διαλύθηκαν μόλις το κόμμα τους έχασε την εξουσία.

- ΟΤΙ υπήρξαν μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχασαν την ευαισθησία τους όταν έκλεισαν οι κρουνοί των μυστικών κονδυλίων.

Ο ΛΑΓΟΣ και τα τερτίπια του αφορούν όμως και τη νεοδημοκρατική πρακτική. Παροιμίες του τύπου «τάζει λαγούς με πετραχήλια», «ο λαγός κι αν κρύβεται, τ' αυτιά του φαίνονται», ταιριάζουν απόλυτα σε νεοφιλελεύθερους υπουργούς παλαιοκομματικής νοοτροπίας. Ετσι διαπιστώνουμε:

- ΟΤΙ σήμερα δεν χορταίνουμε με φαΐ αλλά με υποσχέσεις για μείωση τιμών

- ΟΤΙ σήμερα η νέα διακυβέρνηση ασκείται από δυνάμεις εκτός κυβέρνησης

- ΟΤΙ τα σκάνδαλα «αμπαλάρονται» σε θέαμα προς λαϊκή κατανάλωσιν κι επικοινωνιακή εκτόνωση

- ΟΤΙ ο νόμος και η τάξη «μακιγιάρονται» και προωθούνται ως προοδευτική μεταρρύθμιση.

ΑΥΤΗ η χώρα και αυτή η κοινωνία έχει γεμίσει πολιτικούς λαγούς και κοσμικές λαγουδίνες και λαγουδάκια, που αναπτύσσονται (ανέρχονται «ιεραρχικά») ταχύτατα όταν κατέχουν την εξουσία αλλά και που με την ίδια σβελτάδα «την κάνουν» μόλις έρθουν τα δύσκολα. Από την καυχησιολογία στη δειλία και από τον κομπασμό στον φιλοτομαρισμό, η λαγοτρωκτική νοοτροπία κινείται χωρίς αιδώ (αρκεί να μην κουνηθεί ιδιαίτερα «η φτέρη»). Αλλαγή όμως με λαγούς δεν είναι νοητή. Αυτό ας το κατανοήσουν όσοι περιμένουν οι ίδιοι άνθρωποι να παίξουν άλλους ρόλους.

ΥΓ. Οσο για την Αριστερά, ιδίως τον ΣΥΝ, καλά θα 'ναι, ορισμένοι να μελετήσουν την παροιμία «όποιος κυνηγάει πολλούς λαγούς δεν πιάνει κανένα».