Διαπραγματευτική Δημοκρατία αδιαπραγμάτευτων αξιών;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 26/05/2008

Ακόμα και οι ασυνέχειές τους
είναι μέρη μιας αδιάκοπης συνέχειας
Τίτος Πατρίκιος, Το τέλος και η συντέλεια

Ποιος άραγε έχει υποδείξει στις κυβερνήσεις και στο λοιπό κατεστημένο ότι οι ελευθερίες των Ελλήνων, αλλά και του κάθε διαμένοντος σ' αυτή τη χώρα, είναι διαπραγματεύσιμες;

ΠΟΙΟΣ άραγε έχει διδάξει στους Ελληνες (μικρομέγαλους και μικρομεσαίους) ότι η Δημοκρατία δεν έχει σταθερούς κανόνες και ότι όλα βρίσκονται συνεχώς υπό διαπραγμάτευσιν;

ΥΠΟ διαπραγμάτευσιν τα δικαιώματα του πολίτη και του ανθρώπου, λόγω των (πραγματικών ή κατασκευασμένων) κινδύνων από την τρομοκρατία. Υπό διαπραγμάτευσιν η ισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια των μεταναστών, λόγω κρυφοξενοφοβικών καταλοίπων. Υπό διαπραγμάτευσιν η απασχόληση, η απασχολησιμότητα, η εργασία, η ανεργία, λόγω αενάως μετακινούμενης παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Αμήχανο Κράτος ανασφαλών κρατιστών. Υπό διαπραγμάτευσιν -από την πλευρά των εκλογέων αυτή τη φορά- η πελατειακή ψήφος, λόγω της ανάγκης διορισμού ή δανειοδότησης.

ΥΠΟ διαπραγμάτευσιν -από την πλευρά των λαμογιών- για το τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο, λόγω της πολιτικοκοινωνικής και ηθικής ασάφειας (ή και της έμμεσης «νομιμοποίησης») της διαφθοράς της παρέας και της καθημερινότητας. Υπό διαπραγμάτευσιν ο φοιτητής με τον καθηγητή και τον πρύτανη για το ποιος βαθμολογεί και ποιος διοικεί το Πανεπιστήμιο. Υπό διαπραγμάτευσιν οι γονείς με τα παιδιά τους για το ποιος θα καθορίσει τον τρόπο ζωής της οικογένειας. Υπό διαπραγμάτευσιν οι συνδικαλιστές με τα κόμματά τους, οι γιατροί με τους ασθενείς τους (για το ποιος θα ζήσει), οι παπάδες με τους πιστούς (οι άπιστοι δεν ενδιαφέρουν κανένα), οι παραγωγοί με τους μεταπράτες, οι έμποροι με τις τράπεζες, τα ΜΜΕ με τη δημοσιογραφική δεοντολογία.

ΟΛΟΙ διαπραγματεύονται, χωρίς οριοθετήσεις και αυτοπεριορισμούς. Και όλοι, βέβαια, θεωρούν έντιμες τις δικές τους διαπραγματεύσεις και ύποπτες τις διαπραγματεύσεις του πλαϊνού τους. Υποκριτικές αντιλήψεις ξεπερασμένων δομών.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να σας πω μετά βεβαιότητος σε τι διαφέρουν οι διαπραγματεύσεις για τα δικαιώματά μας από τις (εθελο)δουλείες και σε τι διαφέρουν οι διαπραγματεύσεις για την ανευθυνότητά μας από τη διαπλοκή.

ΑΝ ΟΜΩΣ όποιος διαπραγματεύεται με τον Θεό πάντα σε κάτι θα υστερεί και όποιος διαπραγματεύεται με τον Διάβολο πάντα κάτι θα χάνει, ίσως θα 'πρεπε οι Ελληνες διαπραγματευτές και διαπραγματευόμενοι να μετρήσουν ξανά το μπόι τους μπροστά στην Ιστορία (κι όχι στην κάλπη).

ΟΙ ΑΞΙΕΣ της διαπραγμάτευσης έχουν νόημα κι όχι η χρηματιστηριακή ή μικροκομματική ανταλλακτική τους αξία.