Αυτο-αστυνομευόμενη κοινωνία;
Ημερομηνία: 12-05-2008 | Κατηγορία: Άρθρα - Ομιλίες Εκτύπωση | Αποστολή |
Μοιράσου
Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 12/05/2008
Δεν με ξαφνιάζει που είμαι νεκρή
αλλά που διατηρώ επιφυλάξεις
Δήμητρα Χριστοδούλου, «Λιμός»
Η στάση των πολιτών απέναντι στην Αστυνομία και στους αστυνόμους γενικότερα είναι ενδεικτική μιας ιδεολογικοπολιτικής σύγχυσης (στην καλύτερη περίπτωση) ή μιας υπο-κριτικής διγλωσσίας (στη χειρότερη περίπτωση). Ετσι, π.χ. θέλουμε έναν αστυνομικό πολιτισμένο, ήπιο, συγκαταβατικό (μέχρι ενδοτικό) όταν συλλαμβάνει εμάς τους ίδιους, θέλουμε έναν αστυνομικό σκληρό και αποτελεσματικό όταν κυνηγάει ένα δράστη που εγκλημάτησε σε βάρος των εννόμων αγαθών μας, θέλουμε έναν αστυνομικό αδιάφθορο με τους εμπόρους ναρκωτικών αλλά «συναλλασσόμενο» με τα κόμματα και τους ισχυρούς παράγοντες, θέλουμε έναν αστυνομικό δημόσιο φρουρό της τάξης (χωρίς να χρησιμοποιεί «μέτρα τάξης»), εγγυητή της ασφάλειας (χωρίς να χρησιμοποιεί κάμερες, παρακολουθήσεις κ.λπ.), με δυο λόγια θέλουμε έναν αστυνομικό που θα του υποδεικνύουμε εμείς πότε, πώς, με ποια μέσα θα παρεμβαίνει για να επιτελεί το έργο του. Θέλουμε έναν αστυνομικό που θα εκπαιδεύεται για το πώς δεν θα χρησιμοποιεί βία και όπλο, πώς δεν θ' αντιδράει όταν του πετάμε σκουπίδια ή καδρόνια, που θα χαίρεται να τον αποκαλούν «μπάτσο».
ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ κάποτε ν' αποφασίσουμε: ή θ' αποδεχτούμε ότι εν έτει 2008 η Αστυνομία είναι θεσμός της Δημοκρατίας (τον οποίο και βέβαια πρέπει να ελέγχουμε μέσω ενός Εθνικού Συμβουλίου Αστυνομίας και Αστυνόμευσης) ή θ' αφεθούμε στα (πιο αξιόπιστα; γιατί άραγε;) χέρια της ιδιωτικής φρούρησης, ή θ' αγοράσει ο καθείς και ένα όπλο και όποιον πάρει ο Χάρος (του νόμου τού Λιντς ή της γενικευμένης αυτοδικίας).
ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να «αθωώσω» ή να συγκαλύψω τις ελλείψεις, πεπαλαιωμένες αντιλήψεις, άσκοπες βιαιότητες ή άλλου είδους εκτροπές του Σώματος και των αστυνομικών. Οσο δύσκολο όμως είναι σε μια ανομική κοινωνία να πετύχει κανείς έλεγχο της παρανομίας, άλλο τόσο δύσκολο είναι να πιστέψουμε ότι τελικά οι Ελληνες πολίτες θέλουν έναν «γερμανικού τύπου» αστυνομικό. «Ελληνικό στιλ» θέλουμε, αλλά δεν τολμούμε να το πούμε. Αυτό είναι το θέμα.
ΥΓ. ΠΡΟΣΟΧΗ. Οποιος καταγγείλει στην Αστυνομία ότι ο διπλανός του εγκληματεί είναι «χαφιές» και «καρφί» και όχι δημοκράτης. Ελεος.