Ενότητα στη βάση του κλάδου ή πρόσβαση στην εξουσία;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στο περιοδικό "ΔΙΚΑΙΟΡΑΜΑ", Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2007

Ο όρος ενότητα στη χώρα μας, έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και πάντοτε εκ του πονηρού, όταν κάποιος πολιτικός (φορέας ή άνθρωπος), μετέλθει δεκάδων τεχνασμάτων και δεν του βγει το «ποθητό αποτέλεσμα» (προσωπική συνήθως καταξίωση), τότε καλεί όλους τους συναδέλφους του σε ενότητα αγώνα (ώστε να διασώσει ό,τι μπορεί από τα χαμένα του παιχνίδια εξουσίας). Και δυστυχώς υπάρχουν ορισμένοι, που προστρέχουν στο κάλεσμα - τυρί, για ενότητα, καταγγέλλοντας ως διασπαστές όλους τους μη προσερχόμενους στην «φάκα».

Ενότητα σημαίνει καταρχήν, καθαρότητα θέσεων, καθαρότητα προθέσεων, ορατότητα και διαφάνεια. Ενότητα του λύκου με το αρνί δεν είναι νοητή (αν και πολύ θα το ήθελαν οι πάσης φύσεως λύκοι). Διότι απλούστατα, ο λύκος σκοπεύει απλώς να φάει το αρνί, χρεώνοντας το μάλιστα, στην αμέλεια του βοσκού να φυλάει καλά το κοπάδι.

Ενότητα σημαίνει αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων και σύνθεση υπέρ του κοινού καλού. Ενότητα με μυστικοπάθεια ή συνωμοσίες στο όνομα του καλού της συνδικαλιστικής παράταξης (δηλαδή των παιδιών της παρέας), οδηγεί σε διάσπαση αν όχι σε ηθικό βάλτο (αυτό το έχουμε συναντήσει πολλές φορές στο πολιτικό μας σύστημα).

Ενότητα σημαίνει έντιμη αποδοχή του άλλου, ισοτιμία της άλλης οπτικής, εναλλαγή στα αξιώματα, λογοδοσία. Ενότητα επαγγελματία υποψηφίου με νεοπροσερχόμε-νο ρομαντικό δεν γίνεται, διότι ο «παλιός» πάντοτε θα κερδίζει, αφού έχει μάθει να παίζει εκτός ορίων ή να καθορίζει κατά το δοκούν τους όρους του παιχνιδιού.

Ενότητα σημαίνει υποχώρηση των προσωπικών ή παραταξιακών φιλοδοξιών, προς όφελος του συνόλου ενός κλάδου. Ενότητα για χάρη «εξωκλαδικών» βλέψεων και αποκομιδή κερδών σε άλλο χώρο με ζημία του χώρου τον οποίο (υποτίθεται ότι) υπηρετείς, είναι απαράδεκτη ως αντίληψη και πρακτική.

Για τους παραπάνω και γι' άλλους δεκάδες παρόμοιους λόγους, η ενότητα σφυρηλατείται με βάση την αρχή της εμπιστοσύνης στα μεσοδιαστήματα μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων και όχι λίγο πριν από το άνοιγμα της κάλπης.

Δυόμισι χρόνια, ατομικά ή κομματικά παίγνια εξουσίας στην πλάτη του κλάδου και τους τρεις/έξι τελευταίους μήνες να ενθυμούνται την ενότητα υπέρ του κλάδου; Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να δηλωθούν και να καταγγελθούν και κυρίως να επισημανθεί ότι όσοι κάνουν ότι δεν τα βλέπουν δεν είναι ρομαντικά αφελείς άλλα συνένοχοι στην υπονόμευση της ενότητας ή της ηθικής του κλάδου.

Μπορεί οι αγνές προθέσεις να μη μετράνε στην πολιτική αλλά και χωρίς ξεκάθαρες προθέσεις, δεν επιτυγχάνουμε την ενωτική δράση στη βάση (και υπέρ της βάσης). Εκτός αν δίνουμε τα χέρια απλά και μόνο για τα φλας των φωτογράφων ή επειδή τα μαχαίρια δεν έχουν ακόμα αρκετά ακονιστεί (δια των χρισμάτων και όχι μόνο).

Ο ΔΣΑ οφείλει λοιπόν να αποδείξει, πρώτα στον εαυτό του, ύστερα στα μέλη του και τέλος στην ελληνική κοινωνία, ότι όχι μόνον δεν αποδέχεται -εν έτει 2008- την ενός ανδρός αρχή, ότι όχι μόνο δεν μεταλλάσσεται σ' επιστημονικό βραχίονα του κατασταλτικού κράτους και σε κρυφό εκλογικό παρακλάδι κομματικών μηχανισμών, αλλά πρώτος αυτός εφαρμόζει τη συμμετοχική και διαβουλευτική δημοκρατία, τη συνευθύνη, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία.

Η επιστημονική, επαγγελματική, κοινωνική συλλογικότητα, της οποίας αιχμή και πρόταση για τον Πρόεδρο αποτελεί ο Νικόλας Κανελλόπουλος με τις Δικαιοραματικές του προοπτικές, συνιστά την καλύτερη εγγύηση, ότι οι δικηγόροι γνωρίζουν καλά, πώς, πότε, με ποιους θ' αγωνιστούν για τα δικά τους δίκαια οράματα και αιτήματα.