Έδοξε των συνεδρίω

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ", 07/02/2008

Η αρχαία επιθυμία θέριεψε
και ο χορός των μελισσών αρχίνησε
Ήρθαν οι καιροί της πραγμάτωσης
Θαν. Πάνου, Ο χορός της επανάστασης των Μελισσών

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ βέβαιο ότι αυτό που δοκεί (του φαίνεται καλό) ο πολίτης ταυτίζεται με αυτό πόυ «προσδοκά» (εύχεται και περιμένει).

Πολλές φορές η ζωή, αλλά κυρίως η πολιτική, παίζει παιχνίδια και δημιουργεί καταστάσεις που δεν συν-οδοιπορούν ούτε με τους υποκειμενισμούς ούτε με τα αντικειμενικά δεδομένα. Δεν φαίνεται να υπάρχουν γραμμικές (άρα προβλέψιμες) σχέσεις ανάμεσα στις κομματικές ανα-λύσεις (και «αλήθειες») και στις (ενδο-ή-έξω) πολιτικές πραγματικότητες. Στη χώρα μας το σύστημα λειτουργεί χαοτικά, γι' αυτό οι εκ των προτέρων προφήτες και οι εκ των υστέρων (εκ)τιμητές πέφτουν συνήθως έξω (ανεξάρτητα από το πώς επενδύουν με ιδεολογήματα τα λάθη τους). Οι μεμψίμοιροι και οί αυτάρεσκοι έχουν πάντοτε κακό τέλος. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, κι αν οι εσωκομματικές διαδικασίες.σχετίζονται (έστω υπό όρους και μακροπρόθεσμα) με την πρόκληση της διακυβέρνησης και δεν εξαντλούνται σε αυτο-εκπληρούμενες προφητείες Και μικροσυσχετισμούς συνεχώς ανάδιατασσόμενων δυνάμεων, τότε το συνέδριο του ΣΥΝ μπορεί να ιδωθεί ως αρχή της πραγμάτωσης.

Η Ελλάδα συνεχώς κρυολογεί από τα διασταυρούμενα ρεύματα, διψάει παρά τις τόσες δεξαμενές σκέψης, μένει ακίνητη παρακολουθώντας τα κινήματα να διεκδικούν, προχωράει (αναγκαστικά) προς το μέλλον κουβαλώντας (ψυχαναγκαστικά) τις ιστορικές διαφορές των (προ)ιστορίκών αρχηγών και αρχηγίσκων. Φτάνει με τα ιδεολογικά «επειδή». Ώρα για το πολιτικό «δια ταύτα». (χωρίς αοριστολογίες, υπεκφυγές, μαξιμαλίσμούς). Στο συνέδριο, και τούτο είναι πολιτικά αναγκαίο, θα συγκρουσθούν θέσεις, απόψεις, στυλ, αξιολογήσεις, στρατηγικές. Και είμαι βέβαιος ότι ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα όλοι οι σύνεδροι θα βγουν κερδισμένοι από μια τέτοια διαδικασία. Μόνο που για την αριστερά ποτέ δεν ήταν αυτό το διακύβευμα: να πείσει τους αριστερούς ότι έχει ιδέες και στελέχη.

Κι αν για κάποιους ήταν έτσι μέχρι σήμερα, οι συνθήκες του 2008 απαιτούν άλλη πρόταση (κι όχι μίαν ακόμα «τάση»). Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου μέσα από δημοκρατικές, προοδευτικές συμμαχίες. Αυτό περιμένουν, δηλαδή προσδοκούν, οι εκτός της αιθούσης. Κι αυτό δεν μπορεί να αναχαιτισθεί «κατά το δο κούν» των ποσοστών, των αριθμών και των φλας.