Καθηγητής Γιάννης Πανούσης






Ενεργοποιήστε την Javascript για να συνεχίσετε!

«Στη χώρα της ευδ-ανομίας»



Άρθρο στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 02/11/2007

Είναι φορές που προκαλώ τον εαυτό μου
να κάτσουμε μαζί στο ίδιο το τραπέζι
να πούμε τα δικά μας
να μιλήσουμε για όσα κάνουμε ή παραλείπουμε
Μιχ. Χατζηπροκοπίου, «Εγώ κι ο εαυτός μου»

Γραμματικά ορθά αναφερόμαστε σε «πολίτες», αλλά βιωματικά (ίσως και πολιτικά) ορθότερο θα ήταν να τους εγγράφουμε ως «πολ-ήττες».

Οι καθημερινές ταπεινώσεις του Έλληνα δεν του αφήνουν πολλά περιθώρια να σηκώσει κεφάλι, να δει την εξουσία και την κοινωνία κατά­ματα, να συζητήσει με τον πλαϊνό του αλλά και κυρίως με τον εαυτό του, να σπάσει τον καθρέφτη της αυτο-αναφοράς και αυτο-βεβαίωσης.

Τόσες στρατηγικές, εθνικές, ηθικές ήττες και όμως, κοιτώντας στο χώμα και βλέποντας μέχρι τη μύτη του αντιπάλου συνέλληνα, συνεχίζουμε να επιλέγουμε τη μικρή ατομική επιβίωση από τη μεγάλη συλλογική αναβίωση.

Ούτε τα καμένα δάση ούτε το Σκοπιανό ούτε ο ηλεκτρονικός Μεγάλος Αδελφός μας κινητοποιούν. Μπορεί να μας συγκινούν -ίσως και να μας φοβίζουν- αλλά δεν μας ταρακουνάνε.

Έχοντας ο καθένας φτιάξει «το δικό του περιβάλλον», τη δική του εκδοχή για το Πεπρωμένο της Ρωμιοσύνης και το δικό του «επαναστατικό χώρο» (από καφενείο μέχρι πορεία) δεν βρίσκει λόγο να κουνηθεί από τη θέση του ή τις θέσεις του.

Λένε ότι «όποιος βλέπει το μέλλον δεν έχει μέλλον». Εμείς έχουμε διαφοροποιήσει το από­φθεγμα. Μην προβλέποντας το μέλλον δεν έχουμε παρόν. Απλώς, ζούμε σε παρόντα χρόνο.