Όταν την εξουσία ασκεί το περίστροφο

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "Καθημερινή", 07/11/2007

Θα ήταν μοιραίο λάθος να ζητήσου­με ερμηνείες- του φαινομένου σε «παραδόσεις», «έθιμα» ή «κατάλοι­πα παλικαρισμού». Η Κρήτη δεν βρίσκεται κάτω από τουρκική κατο­χή (ώστε να αντιστέκεται ενόπλως...) ούτε βέβαια πρόκειται για έναν αποκλεισμένο ή κλειστό χώρο (ώστε να αναπτύσσονται ιδιαίτερες αξίες και πρακτικές κοινωνικής συμβίωσης).

Στην πραγματικότητα, όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη πε­ριοχή του Μυλοποτάμου καμία σχέ­ση δεν έχουν με πολιτισμικές ρίζες ή κοινωνικές παρακαταθήκες. Και αν είχαν, αυτή δεν θα ήταν άλλη α­πό ένα ψευτο-άλλοθι, μια καρικα­τούρα λεβεντιάς. Με φοβισμένες ή συνεταιρικές τοπικές αρχές, με Κρητικούς που έχουν μπερδέψει (εκ του πονηρού) την κατάδοση στον εχθρό με την καταγγελία ε­γκληματικών κυκλωμάτων και με Κρήτες βουλευτές και υπουργούς που (φαίνεται να) εξαιρούν από το Σύνταγμα την «κρητική επικρά­τεια», δύσκολα μπορούμε να πιστέ­ψουμε ότι ζούμε σε κράτος δικαίου, σε έννομη τάξη και σε ευρωπαϊκή χώρα.

Εκτός αν θέλουμε -στο πλαί­σιο ενός «εγκληματικού ηρωοποιημένου πολυπολιτισμού»- να μετα­τρέψουμε το ελληνικό κράτος σε έ­νωση αυτόνομων περιοχών (Εξάρ­χεια, Νυχτερινή Παραλία, Ωραιόκαστρο κ,λ.π.), στις οποίες εξουσία α­σκεί το περίστροφο. Αυτά ας τα σκεφθεί πριν από όλους ο περήφανος κρητικός λαός.