Συνέντευξη του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Γιάννη Πανούση στην Αυγή της Κυριακής και το δημοσιογράφο Σταύρο Καπάκο.

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Συνέντευξη του Γιάννη Πανούση στην Αυγή της Κυριακής και το δημοσιογράφο Σταύρο Καπάκο.

1.    Πώς κρίνετε το αποτέλεσμα της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές; Τί έφταιξε και έπεσε τόσο;

Το αποτέλεσμα δεν ήταν απλώς αρνητικό. Ήταν σχεδόν ακυρωτικό για το μέλλον και απαξιωτικό για το παρελθόν. Ήταν όμως και άδικο. Ανεξάρτητα από τα λάθη στρατηγικής και τακτικής, ανεξάρτητα από τα διπλά και θολά μηνύματα και τις ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας η ΔΗΜΑΡ παραμένει μια αριστερή δύναμη χρήσιμη για την Κυβερνώσα Αριστερά. Η μακρά ιστορία των περισσότερων στελεχών της και οι ευαισθησίες και οι αγώνες όλων σε θέματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων συνιστούν εγγύηση ορθής πορείας σε συνεργασία με τις αριστερές δυνάμεις. Αυτό που κυρίως έφταιξε ήταν η έλλειψη θάρρους σε ανατροπές και η άκριτη ισορροπία σε κατεστημένες δυνάμεις (από Πρυτάνεις μέχρι ΜΜΕ).

 2.    Η ΔΗΜΑΡ έδινε την εντύπωση μιας ουδετερότητας ανάμεσα στην Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείτε ότι ήταν λάθος αυτή η εντύπωση ή ότι η στάση των ίσων αποστάσεων έβλαψε τελικά τη ΔΗΜΑΡ;

Υπήρξε κάτι χειρότερο από την «ιδιοτελή ουδετερότητα» ή τις ίσες αποστάσεις. Κι αυτό ήταν η αμηχανία ανάμεσα στον (έστω ετήσιο) κυβερνητισμό και τη δομική αντιπολίτευση, ο φόβος ρήξης με τα συμφέροντα. Αν προσέξει κανείς ομιλίες υψηλών αξιωματούχων της ΔΗΜΑΡ θα διαπιστώσει ότι σπανίως αναφέρονται ονομαστικά σε «συγκεκριμένες δομές και ιδιωτικά συμφέροντα» και γενικότερα ότι αποφεύγουν συγκρούσεις με τους ισχυρούς. Όμως Αριστερά του καθωσπρεπισμού δεν υπάρχει. Άλλο σύνεση και νηφαλιότητα κι άλλο κόμμα – χλιαρός χυλός αντιρρήσεων.

 3.    Θεωρείται ότι κλείνει ο πολιτικός κύκλος της ΔΗΜΑΡ ή έχει να παίξει κάποιο πολιτικό ρόλο; Ποιον;

Ο Α’ κύκλος της ΔΗΜΑΡ 2010-2014 έχει κλείσει ήδη. Το ιδρυθέν ως κόμμα μετεξέλιξης της Ανανεωτικής Αριστεράς (για άλλους ως κόμμα του Φώτη) έδωσε αρκετά, έχασε πολλά αλλά τώρα έχει ξεμείνει από ριζοσπαστικές ιδέες, από συμμαχίες, από στρατηγική, από λαϊκή βάση. Πολιτικός ρόλος της Β’ περιόδου με τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες αντιλήψεις δεν νοείται. Άρα μόνον αν αλλάξουν όλα και  όλοι μπορεί να υπάρξει ελπίδα αλλαγής προσανατολισμού.

Για μένα άλλος προσανατολισμός πλην της συμβολής στην Κυβερνώσα Αριστερά δεν υπάρχει. Αρκεί ν’ αλλάξει η ΔΗΜΑΡ, να ενισχυθεί η πραγματική κεντροαριστερά (και όχι η κρυπτοκεντροδεξιά) και να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο κυβερνητικοδιαχειριστικός (εφόσον βέβαια θέλει να κυβερνήσει στις σημερινές συνθήκες).

Διαφορετικά ο διπολισμός θα λειτουργήσει σε βάρος της Αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου).

 4.    Ποια νομίζετε ότι πρέπει να είναι η στάση της ΔΗΜΑΡ στην πρόσκληση Βενιζέλου για ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς;

Η συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, όχι για να λειτουργήσει ως Κεντροδεξιά, αλλά για να δυναμώσει τον προοδευτικό/δημοκρατικό χώρο ώστε να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ με όρους προγραμματικής ισότητας δεν έχει σχέση με το σχέδιο Βενιζέλου, ο οποίος στοχεύει σε μια Αυτοκρατορική Παλινόρθωση και σε μια αναδρομική παραγραφή των ανομημάτων 40 χρόνων Κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Άρα η Κεντροαριστερά, ως σύμμαχος της Κυβερνώσας Αριστεράς, δεν μπορεί να παίζει παιχνίδια προσωπικών στρατηγικών ή κρυφής εξουσίας.

Για να έρθει το νέο, πρέπει το παληό να πάει στο πλάι ή να φύγει.

 5.    Ορισμένα στελέχη της ΔΗΜΑΡ επαναφέρουν την πρόταση για συμμετοχή στην κυβέρνηση. Θεωρείτε ότι υπάρχουν σήμερα τέτοιες προϋποθέσεις;

Για μας δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Αν τον Ιούνιο του 2012 υπήρχε ένα πρόβλημα εθνικής ευθύνης που οδήγησε στην τρικομματική κυβέρνηση, τούτο δεν σήμαινε, ούτε σημαίνει και σήμερα, ότι μας συνδέει κάτι πολιτικό ή ιδεολογικό με τη συντηρητική Δεξιά, τις επιλογές και τις πρακτικές της.

Η Δεξιά επιμένει στο διαχειριστικό λάθος και ένα μέρος της Αριστεράς στις ιδεολογικές κατάρες ή προφητείες. Οι άλλοι στέλνουν μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση (μάλλον προς το «κενό») και συνθήματα προς τα εσωτερικά τους μέτωπα.

Οι μάγκες του Κεφαλαίου πουλάνε πολιτική μαγκιά, οι μνημονιακοί επαγγέλλονται σωτηρία, οι αντι-μνημονιακοί  σφραγίζουν πιστοποιητικά, οι κομματικοί ταχυδακτυλουργοί εξαφανίζουν αριθμούς και ποσοστά και όλοι μαζί αλληλοπλανώνται και παραπλανούν τους αφελείς.

Επιλήσμονες και ριψάσπιδες «επαναστάτες» κλαίνε για το χαμένο όραμά τους αλλά δεν σκοπεύουν να σηκώσουν κανένα «σταυρό μαρτυρίου».

Δεν υπάρχει μικρό και μεγάλο Κακό όταν έχεις μπει στο δρόμο του χαμού.

Από την εθνική μοναξιά στην εθνική αυτοχειρία η απόσταση είναι πολύ μικρή: ένας διχαστικός λόγος παραπάνω ή ένας λαϊκιστικός μύθος ευρείας κατανάλωσης αρκούν.

Όσο αυτή η μεταπολιτευτική γενιά πολιτικών και λοιπών αξιωματούχων εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τα ίδια κόλπα και να μην παραδίδει τα ηνία δεν πρόκειται να δει η χώρα Αλλαγή.

Ένα συνεπώς είναι σίγουρο: με μια Μεγαλύτερη Κρίση θα βγούμε από τη σημερινή κρίση. Νέα Ελλάδα με παλιά υλικά (σοβαροφανή ή φοβικά) δεν χτίζεται.

Το νέο μοντέλο διακυβέρνησης χρειάζεται νέους ανθρώπους και νέα συμφωνία της Αριστεράς για να μη χάσει πάλι το momentum της Ιστορίας.

 6.    Πώς νομίζετε ότι πρέπει να απαντήσει ο Φώτης Κουβέλης σε ενδεχόμενη πρόταση-ελιγμό του Σαμαρά να τον προτείνει για τη Προεδρεία της Δημοκρατίας ή να ζητήσει (ο πρωθυπουργός) από βουλευτές της ΔΗΜΑΡ να συναινέσουν στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή;

Δεν γνωρίζω τα σχετικά σενάρια. Θέλω όμως να σας δηλώσω ότι προσωπικά δεν εκχωρώ την ψήφο μου στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας ή σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή επιλογή σε οποιονδήποτε για να τη διαπραγματευθεί με οποιονδήποτε. Νομίζω ότι το ίδιο θα δηλώσουν και θα πράξουν οι περισσότεροι βουλευτές, οι οποίοι – τη στιγμή αυτή που το κόμμα έχει καταβυθιστεί – είναι οι μόνοι που μπορούν να κρατήσουν όρθια τη ΔΗΜΑΡ και να εγγυηθούν την ενότητα της Κεντροαριστεράς και την επιτυχία της Κυβερνώσας Αριστεράς.