Καθηγητής Γιάννης Πανούσης






Ενεργοποιήστε την Javascript για να συνεχίσετε!

Καιρός για ανασυνθέσεις



Συνέντευξη στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" | 28/01/2006
Δημοσιογράφος: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ

Ευκαιρία για χάραξη μιας άλλης πορείας θα είναι η «πολιτικά θαρραλέα και κοινωνικά αρεστή συμπόρευση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πρόταση του ΣΥΝ», αντί να καταφεύγει σε «ευλύγιστες τακτικές ή επικοινωνιακά happenings», τονίζει ο Γιάννης Πανούσης αντιστρέφοντας τους όρους του παιχνιδιού, τους οποίους συνήθως ορίζει το ΠΑΣΟΚ με τις προεκλογικές προτάσεις συνεργασίας προς την Αριστερά.

Ο πανεπιστημιακός καθηγητής, ο οποίος στην τελευταία σύνοδο της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ κέρδισε με ευρύτατη πλειοψηφία το χρίσμα του υποψήφιου για την υπερνομαρχία, ενώ ήδη έχει εξασφαλίσει τη στήριξη και των περισσότερων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (απομένει η συνεδρίαση των οργάνων), στη συνέντευξή του στην «Ε»:

  • Θεωρεί ιστορικά ξεπερασμένες τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας και ότι είναι καιρός για ανασυνθέσεις.
  • Πιστεύει ότι είναι αναγκαία η αναδιάταξη δυνάμεων «που έχουν καθεστωποιηθεί ή λιμνάσει», χωρίς όμως να είναι και υπέρ της μεταφοράς πειραμάτων από άλλες χώρες με άλλες πολιτικές παραδόσεις, όπως το πείραμα Λαφοντέν.
  • Τονίζει ότι δεν είναι υποψήφιος μιας χρήσης, χωρίς όμως και να διακατέχεται από κανένα σύνδρομο εξουσίας.
  • Επισημαίνει ότι η ανανέωση της πολιτικής δεν γίνεται με αστέρες ή μεσσίες και καμιά φορά οι ερασιτέχνες της πολιτικής είναι πιο χρήσιμοι από τους επαγγελματίες.


    Πρόσκληση-άνοιγμα

    Ποιο το ενδιαφέρον ενός πανεπιστημιακού καθηγητή για ένα αντικείμενο χωρίς... ιδιαίτερο ενδιαφέρον: ένας άνθρωπος με απόψεις για την κοινωνία, υποψήφιος για έναν ρόλο χωρίς αρμοδιότητες στο χώρο της διοίκησης και στη λειτουργία της κοινωνίας;

    «Το ενδιαφέρον της υποψηφιότητας δεν σχετίζεται ούτε με πολιτικά αξιώματα ούτε με διοικητικές αρμοδιότητες ούτε με προσωπικές φιλοδοξίες. Επικεντρώνεται στη ρευστοποίηση των ιστορικά ξεπερασμένων διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στις προοδευτικές-αριστερές δυνάμεις της χώρας και στην επίτευξη νέων ανα-συνθέσεων έξω και πέρα από τα κομματικά τείχη και γραφεία. Αυτό είναι το μήνυμα προς την κοινωνία κι αυτή είναι η πρόσκληση-άνοιγμα του ΣΥΝ».

    Συνήθως οι διευρύνσεις που επιχειρούν τα κόμματα, περισσότερο έχουν να κάνουν με την προσέλκυση προσωπικοτήτων, οι οποίες θα βοηθήσουν ως σταυροφόροι τον εκλογικό αγώνα του προέδρου ή του επικεφαλής ενός αυτοδιοικητικού συνδυασμού. Στην περίπτωσή σας συμβαίνει το αντίθετο. Πώς αναλαμβάνετε ένα τέτοιο ρίσκο, χωρίς εμπειρία στην πολιτική;

    «Ρίσκο είναι να ζεις με τα ποσοστά και να ευτυχείς με τις εύκολες νίκες. Η ειλικρινής επαφή με τους ξεχασμένους ανθρώπους των αποκλεισμένων γειτονιών τής κεντρικά φωτισμένης, αλλά περιφερειακά σκοτεινής, ευρύτερης Αττικής συνιστά αναζωογονητική διαδικασία και δεν χρειάζεται κάποια ειδική επικοινωνιακή τεχνική ή κάποιο πολιτικό τρικ για να το πετύχεις. Αρκεί να το πιστεύεις, γιατί οι συμπολίτες και συνάνθρωποί μας σίγουρα θέλουν κάποιοι να τους ακούνε και να τους νοιάζονται χωρίς φλας και δηλώσεις».


    «Δεν είμαι μιας χρήσης»

    - Είναι ενδιαφέρον να ανανεώνεται η πολιτική ζωή με ανθρώπους που έχουν αναγνωρίσιμο κοινωνικό στίγμα. Ωστόσο, πολλούς τους ξεχνούν οι αρχηγοί την επομένη των εκλογών, τους ξεχνούν και οι πολίτες. Δεν έχουν όμως ευθύνη και οι ίδιοι, όταν γίνονται αστέρια μιας πασαρέλας που δεν διαρκεί παρά λίγες εβδομάδες;

    «Εχοντας πίσω μου μια κοινωνική και ακαδημαϊκή δραστηριότητα 30 ετών και μπροστά μου μια σειρά προκλήσεων (ερευνητικών, επιστημονικών, πανεπιστημιακών), δύσκολα θα μπορούσα να χαρακτηριστώ υποψήφιος μιας χρήσης, μιας παράστασης, μιας κίνησης. Στην πορεία προς τις εκλογές θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να φανώ άξιος της εμπιστοσύνης του ΣΥΝ, του αστερισμού των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων, για να πείσω αυτούς που προβάλλουν ενστάσεις ότι δεν διακατέχομαι από κανένα "σύνδρομο εξουσίας", αλλά κυρίως για να μη γραφτεί αυτή η πρωτοβουλία του ΣΥΝ στα κατάστιχα της Ιστορίας ως μία ακόμα χαμένη ευκαιρία ενότητας. Κατά τα άλλα, ξεχνιέται όποιος και ό,τι πέπρωται να ξεχασθεί».

    Αφού λοιπόν η ανανέωση της πολιτικής δεν γίνεται με υποψηφιότητες μιας χρήσης, εσείς πώς βλέπετε την είσοδό σας στα κοινά; Μπαίνετε και θα μείνετε διεκδικώντας και άλλα αιρετά αξιώματα;

    «Η ανανέωση της πολιτικής δεν γίνεται με αστέρες ή μεσσίες. Γεννιέται, γαλουχείται κι ενηλικιώνεται μέσα από τις φρέσκες πολιτικές ιδέες και τις συνεπείς και διαφανείς διεργασίες. Οι ερασιτέχνες της πολιτικής είναι πολλές φορές πιο χρήσιμοι από τους επαγγελματίες. Οσο γι' αυτούς που εγγράφουν υποθήκη ή ζητούν ανταλλάγματα στο μέλλον, έχουμε δει να γκρεμίζονται πολλοί, ώστε να μην έχουμε ανάγκη και από άλλους».


    ΠΑΣΟΚ, πειράματα

    Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ κλίνει ολοένα και περισσότερο σε επιλογές περισσότερο συντηρητικές και λιγότερο προοδευτικές, τις οποίες έχουν κάνει και άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Είναι αναπόφευκτη αυτή η πορεία;

    «Το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορία, αγώνες, πολλές φωνές και ισχυρές τάσεις. Δεν είναι κατά συνέπεια εύκολο να αντικατασταθούν οι πολιτικές του θέσεις με ευλύγιστες τακτικές ή επικοινωνιακά happenings. Στη σημερινή συγκυρία η πολιτικά θαρραλέα και κοινωνικά αρεστή συμπόρευσή του με την πρόταση του ΣΥΝ θα δώσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ευκαιρία για χάραξη μιας άλλης πορείας». 

    Υπάρχει έδαφος για την ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου, για την οποία πολύς λόγος γίνεται τελευταία; Ας πούμε, το πείραμα Λαφοντέν έχει προοπτική;

    «Αν δεν πιστεύαμε στην ενότητα του προοδευτικού χώρου και στη δύναμη της Αριστεράς, τότε θα υποβαθμίζαμε την κάθε εκλογική διαδικασία σε καταμέτρηση κουκιών. Δεν είμαι υπέρ της μεταφοράς πειραμάτων από άλλες χώρες, με άλλες πολιτικές παραδόσεις και άλλες ιστορικές εμπειρίες. Τάσσομαι όμως υπέρ της συνεχούς αναδιάταξης δυνάμεων που έχουν καθεστωποιηθεί ή λιμνάσει. Η εσωστρεφής ισορροπία και η αναζήτηση του "σημείου μηδέν" της πολιτικής αδράνειας μακροπρόθεσμα βλάπτει τον τόπο πολύ περισσότερο από τη μετακίνηση ορίων και την κινητικότητα μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολυφωνίας».