Ένας Αρκάς εγκληματολόγος στην Βουλή

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Arcadiaportal.gr , 09/05/2012 

Εάν κάποιο τμήμα της κοινής γνώμης συνηθίζει να θεωρεί ότι «οι βουλευτές θέλουν σκότωμα», ή πως είναι οι ίδιοι «κακούργοι», τότε η παρουσία ενός έγκριτου εγκληματολόγου στο Κοινοβούλιο θα μπορούσε να συμβάλλει στην ολόπλευρη ... διερεύνηση του θέματος! Ίσως και να αθωώσει τον πολιτικό κόσμο...

Με τη Δημοκρατική Αριστερά εξελέγη στην Α' περιφέρεια Αθηνών ο Γιάννης Πανούσης, ένα πρόσωπο πολύ γνωστό, σε πολλά διαφορετικά «κοινά», από τη δεκαετία του '80 και εντεύθεν.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα τον θυμάται πρύτανη στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, αλλά και εμπνευστή του Νόμου – Πλαίσιο που εφήρμοσε το ΠΑΣΟΚ, όταν ανήλθε στην εξουσία – το 1981. Ακόμη δηλώνει υπερήφανος για αυτόν το νόμο ο Γιάννης Πανούσης. Λίγο νωρίτερα, το 1978, επέστρεψε στην Ελλάδα, σε ηλικία 29 το 1978, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Γαλλία.

Όπως έχει πει, εκεί- στη Γαλλία- συνειδητοποίησε πόσο τον συνάρπαζε η Εγκληματολογία, ως κράμα πολιτικής σκέψης, φιλολογίας, νομικής και πολιτικής επιστήμης. Κυρίως όμως, ως ευκαιρία να δει κανείς «τον άνθρωπο στην ακραία του μορφή».

Οσοι έστρεφαν και στρέφουν τα μάτια στην Κεντροαριστερά, ιδίως δε όσοι γνώριζαν και γνωρίζουν τον ίδιο τον καθηγητή και νυν βουλευτή, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν συνηθίζει να ... βολεύεται στις αβασάνιστες «αλήθειες» των κομμάτων.

Στη Γαλλία επηρεάστηκε από τις ιδέες του «ευρωκομμουνιστικού» ΚΚΕ Εσωτερικού. Τη συνέχεια των πολιτικών του αναζητήσεων και «στεγάσεων» την εξιστόρησε χαρακτηριστικά ο ίδιος, το Σεπτέμβριο του 2005, μιλώντας στο περιοδικό «Μαζί» και στη δημοσιογράφο Λίλη Μουζάκη:

«Από το 1978 έως το 1983 ήμουν ΠΑΣΟΚ, ό,τι και αν αυτό σημαίνει. Είμαι ένας από αυτούς που έγραψαν το νόμο για τα Πανεπιστήμια, τον οποίο ακόμα δεν μπορούν να γκρεμίσουν όσο και να προσπαθούν. Το 1983 αρχίζω να καταλαβαίνω τι γίνεται και παίρνω μια απόσταση από τους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ. Δεν έπαψα να έχω φίλους όμως. Το 1988-1989, με το σκάνδαλο Κοσκωτά, κάνω επίσημη δήλωση ότι αποχωρώ. Η οριστική απομάκρυνση από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έγινε το 2001-2002 όταν είπα ότι δεν θέλω να έχω καμία σχέση. Έχω μόνο διαπροσωπικές σχέσεις, είμαι τελείως ανεξάρτητος κομματικά».

Το 2006 ήταν υποψήφιος του Συνασπισμού για την Υπερνομαρχία. Αργότερα προσέγγισε τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη.

«Αριστερά μπαίνοντας, ή αριστερά βγαίνοντας;»

Η εγκληματικότητα στους νέους, ειδικότερα- στις τάξεις περιθωριακών ομάδων, καθώς και ο χουλιγκανισμός, ήταν και είναι από τα αντικείμενα συγκροτημένων αναλύσεων του κ. Πανούση στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Όσοι αρέσκονται σε αυτή τη θεματολογία, χωρίς αμφιβολία την έχουν συνδέσει – σε πολύ μεγάλο βαθμό- με το πρόσωπο του κ. Πανούση.

Ειδικά ως προς το θέμα της βίας στα γήπεδα, ουδείς μπορεί να επικρίνει τον καθηγητή ότι πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν κόσμους και «κώδικες» άγνωστους στον ίδιο. Είναι ο ίδιος φίλαθλος, φίλος του Ολυμπιακού και πηγαίνει στο γήπεδο. Στον απόηχο του περσινού, επεισοδιακού ντέρμπι των «αιωνίων αντιπάλων» στο Φάληρο, ρεπορτάζ ανέφεραν ότι ο κ. Πανούσης έφυγε από το «Γ. Καραϊσκάκης» στην ανάπαυλα του ματς, ενοχλημένος από το φορτισμένο κλίμα- τα ... χειρότερα έγιναν αργότερα.

Η τάση του καθηγητή να ... συνθέτει, γεφυρώνει και τοπικιστικά χάσματα. Από την Αρκαδία ο πατέρας του, από την Κόρινθο η μητέρα του- εκείνος είπε τα εξής, στην προαναφερθείσα συνέντευξη:

«Τα δύο χαρακτηριστικά που λέμε ότι ισχύουν σε Τριπολιτσιώτες και Κορίνθιους είναι ότι οι Κορίνθιοι έχουν μια ευλυγισία στη λειτουργία τους, έναν τρόπο να τα φέρνουν βόλτα και οι Αρκάδες είναι πιο λεβέντες, πιο ντόμπροι. Αυτά τα δύο στοιχεία σ' εμένα δεν βρίσκονται σε σύγκρουση, έρχονται σε συνδυασμό. Προσπαθώ να κρατάω τη ντομπροσύνη μου αλλά να καταφέρνω να τη διαχειρίζομαι κατά τρόπο που να δημιουργεί ένα αποτέλεσμα».

Μένει να δούμε πώς θα επενεργήσει, τώρα, στην κοινοβουλευτική ζωή η συνήθεια του κ. Πανούση να συνθέτει, να ελίσσεται, να επανεξετάζει. Ο ίδιος κάποτε με τον τρόπο του υπογράμμισε πως όλα είναι θέμα ... οπτικής γωνίας. Με μια αλησμόνητη ατάκα του: «Εάν κάποιος σας πει ότι ανήκει στην Αριστερά, ρωτήστε τον: Αριστερά μπαίνοντας ή αριστερά βγαίνοντας;».

Τώρα θα κρίνουμε το αριστερά μπαίνοντας στη Βουλή...