Ιδεολογική θολούρα και αντιφάσεις

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Συνέντευξη στην εφημερίδα "REAL NEWS" | 18/01/2009

Απλοϊκή και λαϊκίστικη, χωρίς πολιτικό στίγμα, από ανθρώπους με ιδεολογική «θολούρα», χαρακτηρίζει την προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα» ο

Πιστεύετε ότι οι συγγραφείς της προκήρυξης προσπαθούν να μιμηθούν το ύφος της «17 Νοέμβρη»;

Διαπιστώνεται διπλό εγχείρημα: αφενός να δανείζεται η προκήρυξη λέξεις «κλειδιά» ή ή αναλύσεις της «17 Ν» και αφετέρου να μην αναφέρεται καθόλου σ' αυτή ή στον «ΕΛΑ». Σε κάθε περίπτωση, το στιλ είναι περισσότερο απλοϊκό, λαϊκιστικό και χωρίς πολιτικό στίγμα, πλην της επαναστατικής προκήρυξης.

Φαίνεται ικανός ο «Επαναστατικός Αγώνας» να πραγματοποιήσει τις απειλές του;

Μια προκήρυξη πάντοτε έχει απειλητικό χαρακτήρα, για να δείξει την αγωνιστικότητα, αποφασιστικότητα, αγωνιστικότητα των συγγραφέων. Από εκεί, όμως, μέχρι την εξάντληση όλου του επαναστατικού μένους μόνο κατά των αστυνομικών, γίνεται εμφανές ένα ιδεολογικό και πολιτικό κενό. Οι φρουροί του συστήματος δεν ταυτίζονται, ούτε καν εκπροσωπούν το σύστημα. Η δολοφονία αστυνομικών δεν είναι επαναστατική πράξη. Χωρίς λαό δεν υπάρχουν λαϊκοί αγωνιστές. Αν αυτά τα καταστήσει σαφή η Ελληνική κοινωνία, τότε ο κύκλος μπορεί να κλείσει γρήγορα. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά άλλων, οι οποίοι όμως δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα - «τεχνητή» κατά τη γνώμη μου - της μονομαχίας.

Τι συμπεράσματα προκύπτουν από τη φρασεολογία;

Ιδεολογική θολούρα και συνεχείς αντιφάσεις! Παραδείγματος χάρη, αλλού δοξολογείται η κοινωνική οργή και αλλού μόνον η επαναστατική σφαίρα Αλλού εξυμνούνται οι νέοι και αλλού γελοιοποιούνται οι καθιστικές διαμαρτυρίες των μαθητών. Το κύριο, όμως, χαρακτηριστικό της προκήρυξης είναι η αυτοδικαίωση των όποιων φαντασιακών επαναστάσεων και η ηθικοποίηση του θανάτου των άλλων, ενώ υπάρχει μια μονόπλευρη απαξίωση της αξίας της ζωής.

Η τρομοκρατία επίστρεψε στη χώρα μας;

Όσοι ερευνούν το φαινόμενο πρέπει να φωτίσουν όλες τις πλευρές του (διεθνική; πολιτική, κοινωνική, εγκληματική). Πρέπει όμως, ως κοινωνία να συμφωνήσουμε προηγουμένως σε κάτι: Όπως δεν είναι αποδεκτή μια ανελεύθερη δημοκρατία, έτσι δεν είναι ανεκτή η πολιτική ανυπακοή χούφτας «επαναστατών» να παίρνει τη μορφή ένοπλου αγώνα, πολλώ μάλλον όταν οι αποφάσεις εκτάκτου χαρακτήρα δεν λαμβάνονται από την πλειοψηφία του λαού.

Ουδείς, φτωχός ή πλούσιος, αριστερός ή δεξιός, νέος ή ηλικιωμένος, Έλληνας ή μετανάστης, δεν έχει εκχωρήσει τους αγώνες για καλύτερη ζωή σε ανθρώπους χωρίς όνομα, ταυτότητα και ευαισθησίες Το κοινωνικό συμβόλαιο παράγει την πολιτική εξουσία και θέτει το πλαίσιό της και όχι οι σφαίρες αυτόκλητων σωτήρων της ζωής μας.