Οι ψυχολόγ(ι)οι του συστήματος που κλαίνε για το φεγγαράκι αλλά σιωπούν για τον τρομονόμο (αφού πάντα διατηρούν καλές σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία) καλά θα κάνουν, αντί να κριτικάρουν εν τω συνόλω τους επιστήμονες του εγκλήματος επειδή λένε τη γνώμη τους στα ΜΜΕ (αφού δεν τους δίνουν οι ιθύνοντες σειρές προσωπικών εκπομπών), να μελετήσουν καλύτερα άλλους κώδικες δεοντολογίας (επιστημονικής και όχι μόνο).
Tα «(εκ)πολιτισμένα» άγρια ένστικτά μας δεν αφορούν μόνον ορισμένους ανθρώπους αλλά ήθη και έθιμα περιοχών της Eλλάδας, που δεν εκσυγχρονίστηκαν (μέσω του ευρώ ή των Media) καθώς πεισματικά κρατούν σε ισχύ «κώδικες επιβίωσης και αίματος» ακατανόητους για τους κατοίκους των αστικών κέντρων.
Η Δημοσιογραφία σήμερα διαθέτει τα πάντα. Τε¬χνολογία, επικοινωνιακά δίκτυα, εξειδικευμένους επαγγελματίες, υψηλές επενδύσεις, αναγνωστικό κοινό με ενδιαφέροντα και προσδοκίες.Τι της λείπει; Κατά τη γνώμη μου υπάρχει (και) στον χώρο αυτό ένα έλλειμμα ηθικής. Όχι τόσο επαγγελμα¬τικής ούτε καν κοινωνικής ηθικής. Απουσιάζει εκείνη η απλή, απλούστατη, κοινή σε όλους τους ανθρώπους (πο¬λιτισμένους ή λιγότερο πολιτισμένους) διά-σταση μιας (μικρό;) αστικής ηθικής που υπαγορεύει τους στοιχειώ¬δεις κανόνες συμβίωσης των κατοίκων αυτού του πλα¬νήτη (δίποδων ή τετραπόδων ή πτερωτών).