Από την κοινωνία του φόβου περνάμε αργά αλλά σταθερά στην κοινωνία του θυμού και στο άμεσο μέλλον μας καραδοκεί η κοινωνία της οργής.
Είναι βέβαιο ότι ζούμε σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Αφού χάσαμε την όποια εθνική μας οντότητα και το (ασαφές) σχέδιο επιβίωσης του Eλληνισμού, τώρα χάνουμε –πέραν των οικονομικών καταβυθίσεων- και την κοινωνικοπολιτική μας ταυτότητα. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί έχουν γίνει ένα ιδεολογικό κουβάρι όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει (αρκεί να διαφέρει από αυτά που είπε ο άλλος) και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει (αρκεί να έχει έτοιμα δυο-τρία ευφυολογήματα ή σλόγκαν επικοινωνιακού χαρακτήρα).
Γιατί δεν ζητάνε όλοι μαζί εκλογές ως ύστατη προσφορά προς τον ελληνικό λαό;