Πρέπει να ψηφίσουμε γιατί μόνο με την εναλλαγή των κομμάτων μπορούμε να συμμετέχουμε και να ελέγχουμε. Πρέπει να στείλουμε στην «αποστρατεία» όλους τους παλιούς φύλαρχους. Ας δώσουμε την ευκαιρία στους νέους να διαπράξουν τα δικά τους λάθη (χωρίς όμως να γίνουν ίδιοι με τους προηγούμενους).
Καλά, δεν βαρεθήκαμε ως Ελληνες (ψηφοφόροι και μη) να ψάχνουμε συνεχώς για «εθνοσωτήρες» μιας χρήσης και να δίνουμε έτσι το δικαίωμα σε πολλούς μπαλκονάτους πολιτικούς να δηλώνουν ότι ήρθε η ώρα «να αναλάβουν τις ευθύνες τους» (εννοώντας την κατάληψη της εξουσίας και όχι την παραίτηση σε περίπτωση αποτυχίας τους);
Η πολιτική ιστορία της χώρας δεν γράφεται με επικοινωνιακά τρικ, απυρόβλητα λόγω διεθνών διασυνδέσεων ή εκ των υστέρων «τσαντίλες» κι ευθυνοφοβίες. Αν ο καλός καπετάνιος φαίνεται στη φουρτούνα, ο καλός ηγέτης αναγνωρίζεται την ώρα του ναυαγίου. Ή ταν ή επί τας. Τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια για ιθαγενείς.
Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία υπηρετεί το δημοκρατικό παιχνίδι, δεν εγγυάται όμως την κοινωνική πρόοδο. Ιδίως μετά το 1981, οπότε στρώματα μη προνομιούχων ανεμίχθησαν (και απερροφήθησαν) από την αστική τάξη, έχει διαμορφωθεί ένα δίχρωμο (ίσως και τρίχρωμο, με την προσθήκη ευρω-αριστερών) πολιτικό κατεστημένο που θέλει να ελέγχει τις όποιες αλλαγές.