Είχαμε την αγέλαστη εξουσία των (σοσιαλονερόβραστων) εκσυγχρονιστών, είχαμε (και έχουμε) την αγέραστη εξουσία των επί 40 συναπτά έτη εκλεγόμενων βουλευτών, δημάρχων κ.λπ., εσχάτως αποκτήσαμε και μια απροσπέλαστη εξουσία των «δικών μας φαύλων». Μόνον η ανέραστη εξουσία μάς λείπει (αν και αυτή κάπου υπάρχει αλλά κρύβεται) για να τετραγωνίσουμε τον κύκλο.
Εχει κανείς την εντύπωση ότι στην Ελλάδα το σκάνδαλο Siemens έγινε εν μέρει επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή κι εν μέρει επί ακεφάλου κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Τι συμβαίνει ή μάλλον τι συνέβη; Δεν είχε πρωθυπουργό (και μάλιστα γερμανοτραφή) η χώρα το διάστημα 1997-2004;
Για να (δια)σώσουμε ό,τι ακόμη μπορεί να σωθεί πρέπει να μαζέψουμε τα σπασμένα κομμάτια, τα θρύψαλα της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας.
Το όνειρο του Νεοέλληνα (δυστυχώς και της Νεοελληνίδας) για καριέρα - κέρδος - κατανάλωση τον έχει εγκλωβίσει σ' έναν τρόπο ζωής και εν τέλει σε μια διαμορφωμένη συνείδηση, που αν δεν αναπαράγει εφιάλτες αποτυχίας σίγουρα δεν αφήνει ζωτικό χώρο για ου-τοπικές αναζητήσεις.
Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συγχρονική, συγχρωτική και συντροφική, και ξέρει από μόνη της να (αυτο)περιορίζεται.