Ποιος άραγε έχει υποδείξει στις κυβερνήσεις και στο λοιπό κατεστημένο ότι οι ελευθερίες των Ελλήνων, αλλά και του κάθε διαμένοντος σ' αυτή τη χώρα, είναι διαπραγματεύσιμες;
Πρέπει λοιπόν κάποτε ν' αποφασίσουμε: ή θ' αποδεχτούμε ότι εν έτει 2008 η Αστυνομία είναι θεσμός της Δημοκρατίας (τον οποίο και βέβαια πρέπει να ελέγχουμε μέσω ενός Εθνικού Συμβουλίου Αστυνομίας και Αστυνόμευσης) ή θ' αφεθούμε στα (πιο αξιόπιστα; γιατί άραγε;) χέρια της ιδιωτικής φρούρησης, ή θ' αγοράσει ο καθείς και ένα όπλο και όποιον πάρει ο Χάρος (του νόμου τού Λιντς ή της γενικευμένης αυτοδικίας).
Μοιάζει να ζούμε σε μιαν Ελλάδα των μικρομεσαίων στρωμάτων και των «μικρών» προσωπικοτήτων που δεν αντέχουν καν στη σκέψη ότι μπορούν να υπερβούν -προς τη μια πλευρά (θυσία) ή την άλλη (προδοσία)- τη μέτρια επιβίωσή τους.