Οποιος κινείται στον ευρύτερο δημόσιο χώρο γνωρίζει καλά ότι δεν υπάρχει θεσμός ή πεδίο δραστηριοτήτων πλήρως προστατευμένα από τον ιό της διαφθοράς.
Η Δημοκρατία εν κινήσει πρέπει να συνδυάζεται με το δίκαιο εν κινήσει. Η Δικαιοσύνη δεν περιορίζεται σε «κατασκευές» σχετικές με τις περιστάσεις και καταστάσεις της απονομής του δικαίου. Τις υπερβαίνει και δεν την προσ-δι-ορίζουν, ούτε πολιτικά ούτε ηθικά. Το δίκαιο ως κοινωνικό φαινόμενο στοχεύει στη δικαιοσύνη ως σχέση, η οποία αναζητεί μια ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνική τάξη και την αυτονομία των προσώπων/ελευθερία των πολιτών.
Οι πολιτικοί απαντούν στους σημερινούς φόβος με αυριανές (φρούδες;) ελπίδες. Μερικοί επιχειρούν να μας πείσουν ότι επειδή «όλοι είμαστε αδέλφια» (sic!) τούτο συνεπάγεται ότι δεν είμαστε φορείς δικαιωμάτων (καθώς κάθε στιγμή μπορεί ο αδελφός να ζητήσει από τον «αδελφό του» να του εκχωρήσει κάποια κεκτημένα στο όνομα της ισότητας).