Το τίμημα της ελευθερίας, όταν δεν είσαι με τους ένθεν/κακείθεν θύτες, είναι να είσαι πάντοτε θύμα. Αισθάνεται όμως θύμα κάποιος που χιλιάδες φοιτητές του τον αγαπάνε;
Είμαι υπερήφανος για το δημόσιο πανεπιστήμιο και τους συναδέλφους μου που μαζί υπηρετούμε την επιστήμη και διδάσκουμε ελευθερία σκέψης και ευθύνη πράξεων.
Η Κοινωνική ανασυγκρότηση είναι προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης. Κρίσης ταυτότητας, κρίσης ιδεολογικοπολιτικής και ιδίως στρατηγικής κρίσης επιβίωσης της Ελλάδας (άρα και ημών των ιδίων).
Αν ως κοινωνία πιστεύουμε ότι οι απαγωγές αφορούν τους πλούσιους και οι τρομοκρατικές ενέργειες αφορούν τους φορείς καταστολής, τότε αρνούμαστε το γενικό κοινωνικό συμβόλαιο ασφάλειας, επιμερίζουμε τους κινδύνους κατά (ταξική;) βούληση και αναδεχόμαστε την πιθανότητα στους αυριανούς «πυροβολισμούς» κατά της δικής μας κοινωνικής υπο-ομάδας να είμαστε μόνοι και αβοήθητοι. Αυτό θέλουμε;
Ίσως θα 'πρεπε το μέλλον του τόπου ν' ανατεθεί στους μη συμμετέχοντες, τους μη σίγουρους και τους έντιμους. Με άλλα λόγια, σ' αυτούς που δεν κάνουν σπονδή στον Μαμωνά και δεν τρώνε τον λωτό της ένοχης λήθης.
Το να ζεις και να λειτουργείς ταυτόχρονα ως κοσμοπολίτης, ως Ευρωπαίος και ως Έλληνας, συνιστά το στοίχημα αντοχής του Ελλαδίτη αλλά και του απόδημου Έλληνα. Η τόνωση του πατροπαράδοτου κοσμοπολιτισμού με τον σύγχρονο οικουμενισμό αποτελεί το μέγα στοίχημα για τη διατήρηση της ελληνικότητας.