Ευθύνες για το χτες, το σήμερα, το αύριο

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 02/03/2007

Σήμερα στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, χιλίαρχοι, εκατόνταρχοι και Σπάρτακοι έχουν μπλέξει τις λόγχες τους, οι Πιλότοι νίπτουν τας (νομοθετικός) χείρας τους σε πρασινογάλαζους κόκκους, ο όχλος ζητωκραυγάζει στις αρένες, το σώμα της Παιδείας κείται άκλαυτο καταγής ενώ οι έμποροι όλων των ειδών συνεχίζουν να παίζουν στα ζάρια τα υπολείμματα της -το πάλαι ποτέ- χρυσοκεντημένης πανεπιστημιακής τηβέννου.

Πόσος άραγε χρόνος μας χρειάζεται για να επιλέξουμε ανάμεσα στον Χριστό, στον Βαραββά και στον Μαμωνά ή τον Καίσαρα;

Μήπως χρειάζεται κάτι περισσότερο από το να καταστρέφει ο ένας και να καταστροφολογεί (έστω και δικαιολογημένα) ο άλλος; Κι αυτό το κάτι περισσότερο μήπως δεν είναι τίποτ' άλλο από το τρίπτυχο: κοινωνική πρόληψη - δίκαιη διαχείριση - ανάληψη προσωπικής/πολιτικής ευθύνης; Με άλλα λόγια μια αναδρομική συγγνώμη για όσους επί 30 χρόνια κυβερνούν τον πολύπαθο χώρο της Παιδείας χωρίς ποτέ να φταίνε για τίποτα.

ΥΓ: Προσοχή. Οι νέοι που ονειρεύονται και δίκαια διαμαρτύρονται (και όχι βέβαια οι «επαγγελματίες επαναστάτες» ή οι «εν γένει καταστροφείς») δεν πρέπει να εισπράξουν ως ήττα την ομαλοποίηση της κατάστασης. Διότι εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα 'χει η Πολιτική κερδίσει μία μάχη και θα χάσει την εμπιστοσύνη των γενεών του μέλλοντος.