Καθηγητής Γιάννης Πανούσης






Ενεργοποιήστε την Javascript για να συνεχίσετε!

Σαν έ(ν)τοιμοι από καιρό;



Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 22/09/2008

Οι καλοί κοιμούνται ήσυχα
όμως οι κακοί περνούν καλύτερα
τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας
Γούντι Αλεν

Ο καθένας έχει το δικαίωμα ν' αλλάζει απόψεις και στάσεις. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να είναι διπρόσωπος, υποκρινόμενος ότι είναι «άλλος» ή ότι διαθέτει δύο κεφάλια, δύο καρδιές, δύο ιδεολογίες.

ΤΑ ΓΡΑΦΩ αυτά, διότι τον τελευταίο καιρό η Ελλάδα μοιάζει να έχει μόνον «αριστερούς» πολίτες (ίσως και πολιτικούς). Δεν αναφέρομαι στην αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά στην αντίσταση σύμπασας της ελληνικής κοινωνίας στο να πληρώσει φόρους, στο να υπακούσει σε νόμους, στο να αποδεχτεί κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Ολα αυτά χρήζουν δι-ιστορικής ψυχο-πολιτικής ανάλυσης. Το πλέον όμως αντιφατικό δεν είναι ότι γεμίσαμε αριστερούς επαναστάτες αντικρατιστές οι οποίοι ζουν σε βάρος του κράτους. Το ανησυχητικό είναι ότι οι δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, νυκτόβιοι επαγγελματίες πρωτοστατούν στις διαδηλώσεις κατά της όποιας φορολογικής επιβάρυνσης (με το επιχείρημα ότι η φοροδιαφυγή «χτυπάει» την ανεργία), ότι τα κόμματα της Αριστεράς ταυτίζονται με τα (αδίκως και κακώς) «κεκτημένα» των διαφόρων ομάδων συμφερόντων (μολονότι αποκτήθηκαν με υπόγειο τρόπο από τον καταραμένο δικομματισμό), ότι το ΠΑΣΟΚ επαγγέλλεται λαϊκά μέτρα (ξεχνώντας να μας πει τι θα κάνει με τους δικούς του νεόπλουτους εργατοπατέρες, τις κοσμικές ενζενί, τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, τους αμερικανόπληκτους διανοούμενους και τους ευρω-μάνατζερ), ότι οι περισσότεροι άλλα λένε άλλα εννοούν, άλλα πράττουν και άλλα ομολογούν.

ΕΤΣΙ π.χ. οι εκλεγόμενοι σε περιφέρειες, όπου το θρησκευόμενο στοιχείο έχει δύναμη, «προσεύχονται» και πιέζουν για την ικανοποίηση των αιτημάτων των πιστών και των ηγουμένων τους, ενώ την ίδια ώρα καταγγέλλουν (ως κεντροαριστεροί αυτή τη φορά) τέτοιες ενέργειες κατά της περιουσίας του λαού. Σιγά σιγά παίρνουμε όλοι τη μορφή του Ιανού. Και οικολόγοι και με αυθαίρετο. Και αριστεροί και με «φακελάκι». Και νόμιμοι και ημιπαράνομοι. Η εντιμότητα εκλαμβάνεται ως ετοιμότητα κέρδους.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ δύναμη δεν είναι το δίκαιο, αλλά το νομοθετημένο ή «κατοχυρωμένο» άδικο. Η ισχύς των media και των διαμορφωτών της «αλήθειας». Ισως δεν είμαστε ως λαός έτοιμοι για το Δίκαιο και γι' αυτό περιπλανιόμαστε ανάμεσα στο προσωπικό δίκαιο και την υποψία για τις άδικες προθέσεις των άλλων. Ετσι όμως δεν φτιάχνεται κοινό μέλλον.

ΜΟΝΟ κοκτέιλ (αυτο)νάρκωσης και (αυτ)απάτης παρασκευάζεται για να το σερβίρουν οι «μάγειροι» και για να το πίνουν οι αφελείς πελάτες - χρήστες (που αρέσκονται να τους προσφωνούν «πολίτες»).