Περεστρόικα α λα γκρεκ;

Εκτύπωση | Αποστολή | Μοιράσου

Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 16/02/2009

Για βεβαιότητες παλεύει κανείς.
Πώς να παλέψεις όταν έχεις επίγνωση;
Π. Αθανασόπουλος, Στον Νίκο Πουλαντζά

Τον τελευταίο καιρό συζητούμε πολύ για την οικονομική ή και διοικητική ανασυγκρότηση της χώρας. Οι παράλληλοι κομματικοί ή δημόσιοι μονόλογοι (διότι μόνο «διάλογος» δεν είναι αυτός ο τρόπος κατάθεσης απόψεων) κινούνται ανάμεσα σε ιδεατά/ιδανικά σχήματα και ιδεολογ(ηματ)ικές εμμονές. Πολύ λίγοι βάζουν τα πράγματα, δηλαδή τα προβλήματα, στην πραγματική τους θέση και διάσταση. Ανεξάρτητα από τι πιστεύουν, ειδικοί και μη, γι' αυτές τις μεταρρυθμίσεις, θεωρώ απαραίτητη την ταυτόχρονη (αν όχι προγενέστερη) συζήτηση για την κοινωνική ανασυγκρότηση.

ΑΝ η παγκόσμια, ευρωπαϊκή και εθνική οικονομική κρίση μπορεί να έχει ένα παράπλευρο όφελος, αυτό θα είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης ενδυνάμωσης (και όχι χαλάρωσης) της κοινωνικής συνοχής. Η ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών, του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής αλληλεγγύης δεν αναιρεί (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) τις ταξικές διαφορές και τις πολιτισμικές ανισότητες. Δεν είναι όμως η ώρα για να εκδικηθούμε τους υπερόπτες πρώην πλούσιους και νυν εκπεπτωκότες στο μικρομεσαίο επίπεδο. Δεν είναι η στιγμή για την προβολή δευτερογενών διακρίσεων (προς τα πάνω ή προς τα κάτω). Εδώ και τώρα πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα, προς εχθρούς και φίλους αλλά και προς την Ιστορία, ότι είμαστε μια κοινωνία ενωμένη, ότι έχουμε όλοι κοινή μοίρα και πορεία, ότι ξέρουμε ν' αγωνιζόμαστε για την επιβίωση του πλαϊνού μας (όποιος κι αν είναι αυτός). Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν καμία σχέση με μια πολιτικά κατασκευασμένη ψευδοσυναίνεση δικομματικού χαρακτήρα ή με μια έστω προσωρινή ανάσχεση/αναστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας.

ΑΠΛΑ υπενθυμίζει ότι το πλοίο είναι ένα, ότι οι ξέρες είναι πολλές, ότι την ασφάλειά μας δεν την εναποθέτουμε μόνο στους καπετάνιους, ότι δεν έχει σημασία ποιος θα «πνιγεί» πρώτος. Πρέπει να συν-εργαστούμε για να σωθούν όλοι. Κανείς δεν ρωτάει τους ναυαγούς τι κόμμα ψήφιζαν ή σε ποιο κατάστρωμα επέβαιναν, αλλά γιατί δεν είχαν προβλέψει να 'χουν σωστικά μέσα, δεν είχαν διδαχθεί πώς αλληλοβοηθούμαστε στις δύσκολες καταστάσεις.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ανασυγκρότηση είναι προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης. Κρίσης ταυτότητας, κρίσης ιδεολογικοπολιτικής και ιδίως στρατηγικής κρίσης επιβίωσης της Ελλάδας (άρα και ημών των ιδίων).

ΥΓ.: Επειδή δεν είμαι στην υπηρεσία κανενός κι επειδή πιστεύω στη δύναμη των ιδεών και στην αυταξία των ελεύθερων ανθρώπων, αρνούμαι κάθε μορφή βίας και βιασμού συνειδήσεων.